مقاله­ی پژوهشی حاضر با هدف بررسی رابطه­ی بین مهارت‌های زندگی و طلاق عاطفی انجام‌شده است. این پژوهش از نظر روش گردآوری داده‌ها، پژوهشی توصیفی از شاخه­ی مطالعات پیمایشی به­شمار می‌آید و از نظر ارتباط بین متغیرهای پژوهش، از نوع همبستگی است که رابطه­ی بین مهارت‌های زندگی و طلاق عاطفی را بررسی کرده است. جامعه آماری شامل کلیه­ی افراد متأهل ساکن شهر شیراز است. حجم نمونه، بر اساس فرمول کوکران 384 نفر برآورد شد که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای بر اساس مناطق دهگانه­ی شهر شیراز انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات، از پرسش نامه­ی طلاق عاطفی مریم اسکافی و پرسش نامه­ی مهارت‌های زندگی زوجین که بر اساس شاخص‌ مهارت‌های زندگی سازمان بهداشت جهانی ساخته‌شده استفاده شد. تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها به‌وسیله­ی نرم‌افزار spss 22 وبا به‌کارگیریآزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و ضریب رگرسیون چندگانه انجام‌شده. نتایج ضریب همبستگی پیرسون حاکی از آن بود که بین مهارت‌های زندگی و ابعاد آن با طلاق عاطفی رابطه­ی معنادار معکوس وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد 7/77 درصد از تغییرات متغیر طلاق عاطفی توسط ابعاد مهارت‌های زندگی تبیین می‌شود؛ که نشان‌دهنده­ی نقش و تأثیر مهم مهارت‌های زندگی در تبیین مسأله­ی طلاق عاطفی است. از بین ابعاد مهارت‌های زندگی، مهارت‌های حل مسأله، ارتباط مؤثر و همدلی بیشترین اثر را در پیش‌بینی طلاق عاطفی داشتند. Manuscript profile