زمینه: یکی از رایج‌ترین، پرکاربردترین و درعین‌حال بحث‌برانگیزترین عقود، عقد وکالت می‌باشد. طبق تصریح قانون‌گذار اثر ذاتی این عقد اعطای نیابت از سوی موکل به وکیل می‌باشد. این نهاد حقوقی به‌واسطه کاربرد گسترده و متنوع آن در تمام نظام‌های حقوقی وجود دارد و مباحث گسترده‌ای در خصوص تعاریف، نحوه شکل‌گیری و آثار آن توسط قانون‌گذاران و حقوق‌دانان مطرح گردیده است. هرچند اثر ذاتی این عقد که همانا اعطای نیابت به وکیل برای انجام امر یا امور خاص می‌باشد، در تمام نظام‌های حقوقی و ازجمله نظام حقوقی ایران، حفظ شده است، لیکن به جهت اهمیت و کاربردی بودن این عقد و اقبال عمومی، انگیزه‌های استفاده از آن و همچنین شکل انعقاد و به‌تبع مقررات مربوط به آن نیز بسته به نوع استفاده، متنوع و متکثر گردیده است. هدف: وکالت در حقوق ایران از نظریه تا عمل است تا وکالت‌های محضری (رسمی)؛ وکالت دادگستری؛ وکالت‌های در مقام بیع، وکالت‌های بلاعزل و... مسائل مبتلا مورد بررسی قرار دهد. روش تخقیق: توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر منابع موجود و دستاوردهای مطالعات پیشین بوده تا به اثبات شکل‌گیری انواع عقود وکالتی بر اساس تعریف قانون مدنی با لحاظ پاره‌ای استثنائات اقدام نماید. نتایج: این تحقیق ضمن تعریف کلی و جزیی وکالت به تبیین هر یک از مسائل مستحدثه در عرصه وکالت پرداخته است. Manuscript profile