این مقاله تطبیقی، خوانش بوم‌گرایانه از سمبل‌های طبیعت در اشعار برگزیده سهراب سپهری و رابرت فراست است. بوم‌گرایی تئوری جدیدی است که به اهمیت ارتباط انسان و طبیعت تأکید می‌کند. سمبل اصطلاحی ادبی است و از آغاز تاریخ بشر بوده است و تصویری است که به چیز دیگر اشاره می‌کند. اگر سمبل‌ها از طبیعت گرفته شده باشند به آن‌ها سمبل‌های طبیعت می‌گویند. آن‌ها به طور غیرمستقیم افکار، احساسات و تجربه‌های روزمره ما را بیان می‌کنند. شاعر از سمبل نه به عنوان نشانه بلکه به عنوان اشاره به واقعیت‌های پنهان زندگی استفاده می‌کند و ما می‌توانیم بگوییم که شعر به خاطر ارائه افکار و احساسات می‌تواند به عنوان سمبل در نظر گرفته شود. این تحقیق نشان می‌دهد چطور رابرت فراست از آمریکا و سهراب سپهری از ایران از سمبل‌های مشترک طبیعت با معانی متفاوتی در شعرهایشان استفاده کرده‌اند. شعر آن‌ها به طبیعت مربوط است اما نگاه به طبیعت و فلسفه آن‌ها متفاوت است. Manuscript profile