در جامعه‌ای که مشارکت اجتماعی زنان در زمینه اشتغال و فعالیت‌های اقتصادی بیشتر باشد، رفاه اجتماعی نیز بیشتر خواهد بود، زیرا مشارکت زنان در بازار کار، موجب افزایش سطح تولید، افزایش درآمد سرانه و در نتیجه سبب افزایش کسب درآمد خواهد شد.چرا که اگراشتغال به صورت بیکاری و کم کاری پدیدار شود، خود از عمده‌ترین علل فقر است و برای از بین بردن فقر، بیکاری و نابرابری باید هر دو جنس را مدنظر قرار داد لذاباید شناخت جایگاه و نقش زنان در توسعه ابعاد گوناگون آن ،درکانون توجه برنامه‌ریزان توسعه قرار گیرد. بنابراین هدف ازنگارش این مقاله بررسی موانع و چالش های حضور زنان در اجتماع از منظر فقه اسلامی می باشد، که با روش توصیفی - تحلیلی انجام شده است، در این پژوهش ضمن بررسی موانع درون زا و برون زا، موانع فقهی حضور زنان در برخی از فعالیت ها، مستندات قرآنی در این زمینه بررسی شده و در خصوص منع از مـشورت با زنان و منع از حضور زنان به دلیل نقصان عقل استدلال هایی مطرح شده و در پایان نیز راهکارهای ارتقاء مشارکت سیاسی و اجتماعی زنان بیان شده است. نتایج نشان داد که تمسک به روایات نـقص عـقل در زنان، بـه مـنظور نـفی حاکمیت و تصدی مسئولیت های کلیدی، نه مؤید شـرعی دارد که حـکم آن حرمت باشد و نه مؤید عرفی دارد که بتوان از آن به عنوان مستمسکی اعتنا کردنی استفاده کـرد. بررسی و تحلیل مجموع آیات مستند بیانگر آن است که هیچ یک از آیات مـذکور، نه صـریح و نه حتّی ضمنی، دلالتی بر مدّعای مخالفان حکومت و زمامداری زنان ندارند. تـجربه عینی نظام جمهوری اسلامی نیز، همواره حاکی از آن بوده که وجود زنـان انـدیشمند، توانا، و مدبّر در عرصه های مختلف عـلمی، سـیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و...در کنار مردان لایق و شایسته توانسته است، منشأ خدمات ارزشمندی در جامعه اسـلامی بـاشد. Manuscript profile