با توجه به اهمیت موضوع، پژوهش حاضر به بررسی طراحی مدل مدیریت منابع انسانی رفاه‌محور می پردازد. روش مطالعه كيفي است كه با استفاده از مصاحبه عميق انجام شده است. شركت‌كنندگان صاحب‌نظراني از اعضای هیئت علمی، متخصصان مدیریت و دست‌اندرکاران حوزۀ طراحی مدل مدیریت منابع انسانی رفاه‌محور در سال 1401-1400 بودند. نمونه‌گيري در بخش کيفي به‌صورت هدفمند و با تکنيک شبکه متخصصان انجام شد که 15 نفر در مصاحبه شرکت کردند. نتايج نهايي پژوهش بر مبناي مصاحبه‌ها نشان داد که عوامل مؤثر بر مدیریت منابع انسانی رفاه‌محور عبارتند از: 1) عوامل علی(مدیریت مشارکتی، انگیزش کارکنان، توجه به نیازهای کارکنان، روابط کارکنان، آموزش، شایسته سالاری، خدمات رفاهی، توانمندسازی)، 2) عوامل زمینه ای(قوانین و مقررات، فرهنگ سازمانی، ساختار سازمانی و عوامل اقتصادی)، 3) عوامل مداخله ای(قوانین و مقررات سختگیرانه، حقوق و دستمزد، بی عدالتی، عدم توجه به آموزش، سبک های مدیریتی سنتی، عدم توجه به تخصص، عدم توجه به مسائل انگیزشی)، 4) راهبردها(برنامه ریزی، امکانات و تجهیزات و منابع مالی)، مؤلفه های مدیریت منابع انسانی رفاه محور(رضایت از محیط کار، بهداشت و ایمنی، مدیریت عملکرد، استفاده از نظرات کارکنان، توسعه کارکنان)، پیامدها (بهره وری؛ سودآوری، بهبود تعهد سازمانی، پذیرش تغییر، تعالی سازمان). بر اساس يافته هاي اين پژوهش مي توان گفت که عوامل علی، مداخله‌ای، زمینه ای و راهبردهای زیادی بر مدیریت منابع انسانی رفاه‌محور تأثير دارد که باید به آن توجه کرد