به منظور بررسی اثر بیوچار و سوپرجاذب در گیاه پالایی خاک آلوده به کادمیوم توسط گیاه آفتابگردان آزمایشی در دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد ورامین- پیشوا و قرچک به اجرا درآمد.آزمایش بصورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام گردید. تیمارهای آزمایش شامل: فاکتور اول بیوچار در چهار سطح 0، 1، 2 و 4 گرم در کیلوگرم خاک و فاکتور دوم سوپرجاذب در دو سطح 0 و 4 گرم در کیلوگرم خاک بود. به خاک گلدان‎ها 60 میلی‎گرم در کیلوگرم کادمیوم از منبع سولفات کادمیوم اضافه شدند و سپس در هر گلدان 3 عدد بذر آفتابگردان رقم آذر گل کاشته شد که پس از دوهفته دو تا از آنها تنک گردید. 75 روز بعد از کاشت گیاهان برداشت و میزان کادمیوم برگ، ساقه، ریشه، دانه و روغن در آنها اندازه‌‎گیری شد. ضریب جذب و ضریب انتقال کادمیوم نیز محاسبه گردید. نتایج نشان داد که بیوچار و سوپرجاذب هر یک به تنهایی بر میزان کادمیوم ساقه، کادمیوم ریشه و ضریب جذب تأثیر معنی داری داشت و در مورد اثر متقابل نیز تنها تأثیر معنی‎دار بر میزان کادمیوم ساقه مشاهده شد. طبق نتایج بدست آمده اضافه نمودن 4 گرم بیوچار در کیلوگرم خاک بیشترین میزان افزایش معنی‎دار در میزان کادمیوم ساقه، ریشه و ضریب انتقال را باعث شده است و کمترین آنها در تیمار شاهد مشاهده گردید. در بین تیمارهای سوپرجاذب نیز بیشترین محتوی کادمیوم در ساقه، ریشه و ضریب انتقال مربوط به تیمار 4 گرم سوپرجاذب و کمترین محتوی کادمیوم ساقه، ریشه و ضریب انتقال مربوط در تیمار شاهدحاصل گردید. Manuscript profile

در زراعت زعفران شناخت عوامل افزایش دهنده کمیت و کیفیت محصول جهت دستیابی به عملکرد مطلوب حائز اهمیت است، در این میان استفاده از انواع کود ها و تراکم های مختلف بنه، از مهم ترین عوامل می باشند. آزمایشی در سال 1392 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه ای در روستای داود آباد واقع در شهرستان قرچک به منظور مطالعه تأثیر تراکم بنه و کود های شیمیایی اوره و کود زیستی نیتروکسین بر عملکرد، اندام رویشی و رنگدانه های فتوسنتزی گیاه زعفران انجام شد. تیمار های آزمایش شامل: سه سطح تراکم بنه (60، 120 و 180 بنه در متر مربع) و منابع کودی درچهار سطح (شاهد (بدون مصرف کود)، کود شیمیایی اوره به میزان 150 کیلو گرم در هکتار، کود زیستی نیتروکسین به میزان پنج لیتر در هکتار و مصرف توأم کود شیمیایی اوره به مقدار 75 کیلو گرم درهکتار و کود زیستی نیتروکسین به مقدار 5/2 لیتر در هکتار) بود. نتایج آزمایش نشان داد که اثر تیمار های مختلف تراکم بر کلیه صفات در سطح یک درصد معنی دار بود. کاشت پیاز های زعفران با تراکم بالا (180 بنه در متر مربع) اثر مثبت و فزاینده ای بر تمامی صفات مورد آزمون به جز طول برگ داشت. لازم به ذکر است که اثر متقابل منابع کود و تراکم بنه بر اکثر صفات مورد مطالعه معنی دار شد. بیش ترین تعداد گل در تراکم کاشت 180 بنه در متر مربع و استفاده از کود زیستی نیتروکسین با میزان 97/64 و کم ترین تعداد گل در تراکم 60 بنه در متر مربع و عدم استفاده از کود با متوسط 3/30 گل در واحد سطح به دست آمد. بالا ترین و کم ترین عملکرد زعفران به ترتیب با میانگین های 93/2 و 74/0 کیلو گرم در هکتار نیز در تیمار های D3F3 و D1F1 حاصل شد. Manuscript profile

به منظور بررسی تأثیر تراکم بوته و سوپر جاذب زئولیت بر خصوصیات مرفولوژیک و فیزیولوزیک ماش، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین-پیشوا در سال 1393-1392 انجـام شد. عامل اول تراکـم بوتـه در چهار سطح شامل 30، 40، 50 و 60 بوته در متر مربع و عامل دوم زئولیت در چهار سطح شامل عدم مصرف (شاهد)، 10، 15 و 20 تن در هکتار بود. نتایج نشان داد تراکم بوته در سطح احتمال یک درصد کلیه صفات مورد مطالعه را تحت تاثیر قرار داد، اما زئولیت در سطح احتمال پنج درصد بر ارتفاع بوته و در سطح احتمال یک درصد بر تعداد شاخه فرعی، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت معنی دار شد. اثر متقابل تراکم بوته و زئولیت، بر صفات فوق الذکر تاثیر معنی داری نداشت. بر اساس نتایج مقایسه میانگین، تراکم 40 بوته در متر مربع بیش ترین تأثیر را بر صفات ارتفاع بوته با cm 63/51، تعداد شاخه فرعی با 93/4 عدد، وزن هزار دانه با 04/44 گرم، عملکرد دانه با 41/2300 و عملکرد بیولوژیک با 93/9154 کیلو گرم در هکتار داشت. همچنین کاربرد زئولیت موجب افزایش خصوصیات مرفولوژیک و فیزیولوژیک ماش گردید، به طوری که بیش ترین اثر مثبت در تیمار 15 تن در هکتار بر صفات ارتفاع بوته با cm 53/48، تعداد شاخه فرعی با 65/4 عدد، تعداد دانه در بوته با 65/28 عدد، تعداد دانه در غلاف با 35/7 عدد، عملکرد دانه با 2/2383، عملکرد بیولوژیک با 12/8785 کیلو گرم در هکتار و شاخص برداشت با 23/27 درصد مشاهده گردید. با توجه به نتـایج به دست آمده می توان استنباط کرد که بهترین تراکم 40 بوته در متر مربع به همراه 15 تن در هکتار زئولیت برای گیاه ماش می باشد. Manuscript profile