هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین عوامل مؤثر بر انسجام کاری است. این پژوهشِ کاربردی به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان شرکت‌های بیمه ایران، آسیا، پارسیان و کارآفرین در استان البرز بود که 520 نفر به روش نمونه‌گیری احتمالی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند‌. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه گریس و همکاران (2017) استفاده شد که روایی محتوایی آن طبق نظر اساتید و متخصصان و پایایی آن به روش ضریب آلفای کرونباخ تأیید شده است. فرضیه‌ها با استفاده از مدل‌یابی معادلات ساختاری در نرم‌افزار LISREL8.54 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها نشان داد که پشتیبانی داخلی بر کیفیت ارتباط سازمانی و ارتباط روانی تأثیر مثبت و معناداری دارد؛ کیفیت ارتباط‌ سازمانی بر ارتباط روانی تأثیر مثبت و معناداری دارد؛ اجتماعی کردن داخلی بر کیفیت روابط بین‌ فردی تأثیر مثبت و معناداری دارد، اما بر ارتباط روانی تأثیر معناداری ندارد؛ کیفیت روابط بین ‌فردی بر ارتباط روانی تأثیر مثبت و معناداری دارد؛ همچنین، 2/17 درصد اثر کل پشتیبانی داخلی بر ارتباط روانی توسط متغیر میانجی کیفیت ارتباط سازمانی تبیین می‌شود؛ و 3/41 درصد اثر کل اجتماعی کردن داخلی بر ارتباط روانی توسط متغیر میانجی کیفیت روابط بین ‌فردی تبیین می‌شود. Manuscript profile