پیش‌‌بینی همواره به عنوان یکی از مباحث مهم بازارهای مالی شناخته می شود و به عنوان عامل منحصربفردی محسوب می‎گردد که ارزش‎های ناشناخته‎ آتی را مورد برآورد قرار می‎دهد؛ هدف این پژوهش شناسایی و پیش‌بینی شرایط بورس اوراق بهادار تهران و عوامل اثرگذار بر آن با تاکید بر همبستگی رونق بازار سرمایه با ارزش در معرض ریسک بود. بدین منظوردر این پژوهش در گام نخست سری زمانی شاخص ارزش در معرض ریسک در بازار سرمایه (بورس اوراق بهادار تهران) بر اساس داده‌های روزانه و روش گارچ مرتبه اول طی بهار 1389 تا خرداد 1402 برآورد شده است. سپس با استفاده از رویکرد رگرسیون پروبیت عوامل اثرگذار بر رونق در بورس اوراق بهادار تهران بر اساس داده‌های فصلی طی بهار 1389 تا خرداد 1402 مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس میانگین شاخص ارزش در معرض ریسک به صورت فصلی محاسبه شده است و ارتباط بین احتمال رونق در بازار سرمایه با شاخص ارزش در معرض ریسک با استفاده از ضریب همبستگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد احتمال رونق در بازار سرمایه ایران با نرخ سود بانکی، رشد نقدینگی و وقوع تحریم رابطه منفی و معنادار و با نرخ تورم و رشد نرخ ارز رابطه مثبت و معناداری دارد. همچنین بر اساس تحلیل همبستگی رونق در بازار سرمایه با ارزش در معرض ریسک سهام ارتباط مستقیمی دارد. شواهد پژوهش همچنین نشان داد با فرض ثبات شرایط موجود انتظار می‌رود در سه فصل آتی احتمال رونق در بازار سرمایه نسبت به وقوع رکود به مراتب بالاتر باشد. Manuscript profile

بازار رمزارزها به‌عنوان یکی از بازارهای نوظهور و در حال رشد تمرکز زیادی را در سال‌های اخیر به دلیل پتانسیل بالای سوددهی به خود کسب نموده است. این بازار شاهد رشد خارق‌العاده‌ای در سال‌های اخیر بوده؛ اما درعین‌حال سرمایه‌گذاری در آن با ریسک بسیار بالایی همراه می‌باشد. به همین منظور، اهمیت انتخاب یک استراتژی و معیار مناسب جهت سرمایه‌گذاری و سنجش ریسک در بازار رمزارزها امری بسیار حیاتی است. در میان سنجه‌های مختلف ریسک، سنجه‌های مبتنی بر صدک به دلیل توانایی بالقوه‌ای که در شناسایی دقیق ریسک‌های نامطلوب دارند، ابزاری بسیار کاربردی می‌باشند. در همین راستا، هم سرمایه‌گذاران و هم پژوهشگران تمایل زیادی به به‌کارگیری این دسته از سنجه‌های ریسک دارند. در همین راستا این پژوهش به بررسی و مقایسه کارایی سبدهای متشکل از رمزارزها مبتنی بر سنجه‌های ارزش در معرض خطر مشروط و افت سرمایه در معرض خطر مشروط به‌عنوان دو تا از مهم‌ترین سنجه‌های ریسک مبتنی بر صدک می‌پردازد. این مقایسه نه‌تنها به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا با اطلاعات دقیق و تصمیم‌گیری آگاهانه، سبد سرمایه‌گذاری متشکل از رمزارزهای خود را به شیوه‌ای مؤثر مدیریت کنند، بلکه به تعمیق در درک این سنجه‌های ریسک و کاربرد آن‌ها در سایر تصمیم‌گیری‌های سرمایه‌گذاری نیز کمک می‌نماید. در جهت افزایش کاربرد این مدل‌ها در محیط‌های واقعی، محدودیت‌های عملیاتی نیز در طراحی آن‌ها لحاظ شده‌اند. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که مدل ارزش در معرض خطر مشروط، نتایج بهتری ارائه می‌کند و استفاده از آن به‌عنوان معیار ترجیحی، سرمایه‌گذاران را قادر می‌سازد تا تصمیمات آگاهانه‌تر و مستند به شواهد را در Manuscript profile