در پژوهش حاضر به بررسی تأثیر ابعاد ذرات اکسید نقره دو ظرفیتی بر روی کارایی الکتروشیمیایی الکترود کاتد در باتری روی - اکسید نقره اولیه پرداخته شده است. برای تولید پودر از روش رسوب‌گذاری شیمیایی استفاده گردید و پارامترهای مؤثر در این روش مورد بررسی قرار گرفتند. از جمله این پارامترها می‌توان به غلظت، نوع و ترتیب افزودن واکنش کننده‌ها در فرایند تولید پودر، استفاده از عامل فعال سطحی، بررسی اثر زمان واکنش و نیز آسیاب‌کاری پودرها توسط آسیاب سیاره­ای گلوله‌ای اشاره نمود. از طیف­سنج پراش پرتو ایکس جهت تأیید سنتز اکسید نقره دو ظرفیتی استفاده گردید. جهت بررسی مورفولوژی و اندازه ذرات تولیدی از میکروسکوپ الکترونی روبشی استفاده شده است. برای ساخت الکترودها از روش خمیری استفاده شد. به منظور بررسی کارایی الکتروشیمیایی پودرهای تولید شده، تک سل تشکیل شده از یک الکترود اکسید نقره و دو الکترود روی به روش جریان ثابت دشارژ شدند. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان می‌دهد که مورفولوژی پودرهای تولیدی از نوع ورقه‌ای می‌باشد. همچنین استفاده از عامل فعال سطحی و کنترل پارامترهای واکنش، سبب کاهش اندازه ذرات پودر به ابعاد زیر 100 نانومتر گردید. نتایج بدست آمده از آزمون­های دشارژ با سرعت بالا، حاکی از افزایش ظرفیت الکترودهای بهینه­شده با پودر نانو به میزان %42 و افزایش سطح ولتاژ به میزانV 11/0 نسبت به الکترودهای ساخته شده از پودر معمولی می‌باشد. Manuscript profile

در بسیاری از پژوهش‌های اخیر مواد اولیه مورد استفاده، به‌علت استحکام و مدول ویژه‌ی بالا، چگالی کم، کم‌هزینه بودن و روش‌های تولید آسان، پلیمرها هستند. طبق برآورد انجام شده پلیمرهای ترموست یا گرماسخت بیش­ترین سهم را در پژوهش‌های اخیر داشته‌‌‌‌‌‌اند .این پلیمرها دارای ویژگی‌هایی هم‌چون مقاومت حرارتی در دمای بالا و مقاومت شیمیایی بیش‌تر در برابر حملات شیمیایی نسبت به گرمانرم‌ها، می‌باشند. علی‌رغم تمام این ویژگی‌ها این پلیمرها دارای معایبی نیز هستند، عیب اصلی این پلیمرها، ترد بودن آن‌ها است. در این پژوهش نانوکامپوزیت‌های اپوکسی- نانوذرات سیلیکا تا 5/1 درصد وزنی به‌وسیله فرآیند ریخته‌گری ساخته شدند، سپس خواص مکانیکی و حرارتی آن‌ها مورد بررسی قرار گرفت. هم‌چنین طیف سنجی فرو سرخ تبدیل فوریه برای مطالعه پیوند‌های مولکولی صورت پذیرفت. نتایج آزمون‌های مکانیکی نشان‌داد که افزودن نانوسیلیکا تا 3/0 درصد وزنی به این اپوکسی، باعث افزایش استحکام کششی، خمشی و چقرمگی به ترتیب به میزان 43%، 12% و 40%  می‌شود. نتایج آزمون توزین حرارتی نشان ‌داد که اضافه نمودن 5/0درصد وزنی نانوسیلیکا به زمینه‌ رزین اپوکسی، باعث بهبود 22 درصدی در کاهش وزن می‌شود. هم‌چنین آنالیز گرمایی مکانیکی پویا نشان دهنده‌ افزایش دمای شیشه‌ای شدن از◦C  5/74 به C◦ 4/75 و بالا رفتن مدول ذخیره از  Gpa87/1 به Gpa3/2 در دمای C◦30 برای نمونه نانوکامپوزیت با 3/0 درصد وزنی سیلیکا بوده است.   Manuscript profile

زمانی که وسایل و تجهیزات الکترونیکی در معرض تابش‌های الکترومغناطیس از یک منبع ناخواسته درمحدوده فرکانس‌های مشابه با فرکانس‌های کاری آنها و با شدت زیاد قرار می‌گیرند، تداخل امواج الکترومغناطیس ایجاد شده و باعث وقفه یا کاهش عملکرد موثر در این تجهیزات می‌شود. حفاظت از تداخل امواج الکترومغناطیس، فرآیند رسیدن به حد مطمئن تضعیف این امواجبه‌وسیله انعکاس و جذب آن‌ها به ترتیب در سطح و درون مواد محافظ می‌باشد. در این تحقیق توانایی حفاظت نانوکامپوزیت‌های اپوکسی-گرافن مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا گرافن سنتز و مشخصه یابی شد و نانوکامپوزیت‌های اپوکسی-گرافن تا 3 درصد وزنی بوسیله فرآیند ریخته‌گری ساخته شدند. سپس توانایی حفاظت از تداخل امواج الکترومغناطیس آن‌ها در محدوده فرکانس 8 تا 12 گیگا‌هرتز (باندX) تعیین و بررسی شد. نتایج نشان دادند که این نانوکامپوزیت‌ها توانایی حفاظت از تداخل امواج الکترومغناطیس را دارند به گونه ای که حفاظت از تداخل امواج الکترومغناطیس درنمونه wt%3 گرافن، dB3/22 در فرکانس GHz12و dB6/17در فرکانس GHz8 اندازه‌گیری شد. مکانیزم غالب در حفاظت از تداخل امواج الکترومغناطیس در محدوده فرکانس و درصد‌های گرافن مورد بررسی، مکانیزم جذب است. به گونه ای که در نمونه wt%3 گرافن، 7/89 درصد در فرکانس GHz12و 8/81 درصد در فرکانس GHz8 مربوط به آن است. از این جهت، این نانوکامپوزیت‌ها می‌توانند گزینه­ای مناسب به‌عنوان ماده جاذب امواج الکترومغناطیس نیز باشند. Manuscript profile

در این پژوهش، تأثیر نانولوله‌های کربنی و تک لایه‌های گرافیت (گرافن) بر خصوصیات الکترومغناطیسی اپوکسی بررسی و با هم مقایسه گردید. برای انجام این‌کار، نمونه‌های نانوکامپوزیت‌های اپوکسی-گرافن و نانوکامپوزیت‌های اپوکسی-نانو لوله کربن تا 5/0 درصد وزنی (266/0 درصد حجمی) با استفاده از روش ریخته‌گری ساخته شدند. پس از آن، مورفولوژی و نحوه پخش تقویت کننده‌ها در زمینه به وسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی شد. سپس خصوصیات الکترومغناطیس نمونه‌ها در باند X امواج الکترومغناطیس (8 تا GHz12) به‌وسیله شبکه آنالیز کننده اسکالر اندازه‌گیری و مقایسه گردید. نتایج نشان داد که بخش حقیقی نفوذ پذیری الکتریکی اپوکسی خالص با اضافه کردن 5/0درصد وزنی گرافن و نانو لوله کربنی به‌ترتیب به طور متوسط 36 و 16 درصد افزایش می‌یابد. مقدار متوسط بخش‌ موهومی نفوذپذیری الکتریکی نمونه نانوکامپوزیت با 5/0 درصد وزنی گرافن به 5/0 رسیده است که 3 برابر نمونه نانوکامپوزیت با درصد برابر نانو لوله کربن و 5/12 برابر اپوکسی خالص است. فاکتور اتلاف نمونه نانوکامپوزیت با 5/0 درصد وزنی گرافن برابر 13/0 و نمونه نانوکامپوزیت با 5/0درصد وزنی نانو لوله کربن برابر 045/0 به‌دست آمده است. همان‌گونه که نتایج نشان می‌دهند، گرافن به‌مراتب بیش‌تر از نانو لوله کربن خصوصیات الکترومغناطیس و فاکتور اتلاف اپوکسی را بهبود می‌بخشد. Manuscript profile