پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای رضایت زناشویی در رابطه بین قدرت ایگو و موفقیت شغلی انجام شد. روش پژوهش حاضر همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری، شامل شاغلین متاهل در فرمانداری‌های شرق استان تهران در سال 1397 بود. حجم نمونه آماری شامل 300 نفر تعیین و با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. افراد نمونه، پرسش نامه‌های موفقیت شغلی نبی (۲۰۰۱)، رضایت زناشویی اینریچ (1986) و قدرت ایگو مارک استروم و همکاران (1997) را تکمیل کردند. برای آزمون فرضیه ها، از معادلات ساختاری استفاده شد. یافته‌ها حاکی از این بود: بین قدرت ایگو و موفقیت شغلی رابطه مثبت و در سطح 01/0 معنادار است. بین رضایت زناشویی و موفقیت شغلی نیز رابطه مثبت و در سطح 01/0 معنادار بود. همچنین رضایت زناشویی به صورت مثبت و معنادار رابطه بین قدرت ایگو و موفقیت شغلی را میانجیگری می کند. بنابراین می توان نتیجه گرفت به منظور بهبود موفقیت شغلی به عوامل شخصیتی و خانوادگی کارکنان توجه کافی نمود. Manuscript profile