مقدمه و هدف: شایستگی‌های سواد دیجیتالی نقش محوری در رشد حرفه‌ای معلمان دارد و فضاهای آموزشی مدارس به عنوان بستری مناسب، نقش مهمی در ارتقای صلاحیت‌های‌ دیجیتالی مدرسان به عهده دارد. در مدارس آینده، یادگیری بر بستر فناوری بیش‌از پیش عاملی تأثیرگذار در آموزش است. هدف از این پژوهش تعیین و اولویت‌بندی معیارها و مؤلفه‌های صلاحیت‌ دیجیتال معلمان در فرآیند یاددهی- یادگیری مدارس آینده است. روش شناسی پژوهش: این مطالعه با رویکرد اکتشافی بر پایه راهبرد پیمایشی با استفاده از نظرات خبرگان و صاحب‌نظران این حوزه انجام گرفت. در این پژوهش به منظور شناسایی معیارها و مؤلفه‌های حائز اهمیت از روش دلفی و برای محاسبه وزن و اولویت آن‌ها از روش تصمیم‌گیری چندمعیاره انتروپی و تاپسیس فازی استفاده شده است. بحث و نتیجه گیری: یافته‌های تحقیق حاکی از این است که به ترتیب معیارهای یادگیری الکترونیکی، منابع دیجیتال، مشارکت دیجیتال، توانمندسازی فراگیران و ارزیابی دیجیتال نقش مهمی در میزان صلاحیت‌های فردی و الزامات مربوط به یادگیری فناورانه در معلمان مدارس آینده خواهد داشت. Manuscript profile

با گسترش ارتباطات و فناوری اطلاعات در مدارس، الگوهای سنتی آموزش به الگوهای جدید تبدیل خواهند شد. این پژوهش با رویکردی منطقی و علمی به تدوین شاخص‌های مدارس آینده ایران با تأکید بر ویژگی‌های مهندسی و رفتاری- آموزشی پرداخته است. روش پژوهش از نوع توصیفی– پیمایشی و با بهره‌گیری از فرایند تحلیل شبکه‌ای و منطق فازی می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش اعضاء هیات علمی و صاحب‌نظران حوزه مدارس آینده در دانشگاه‌های فرهنگیان ﺧﺮاﺳﺎن رﺿﻮی، اصفهان و تهران و همچنین معلمان و مدیران مطرح در در بخش دولتی و خصوصی آموزش‌وپرورش کشور می‌باشند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته‌ای بود که اعتبار آن از طریق روایی صوری و محتوایی و همچنین پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ (85/0) تأیید شد. یافته‌ها نشان داد که شاخص‌های مدرسه آینده در 9 بُعد و 42 عنصر قابل تبیین است. ابعاد مدرسه آینده به ترتیب اهمیت شامل فرایندهای یاددهی، ارتباطات و فناوری، ویژگی‌های مدیریتی، فرایندهای یادگیری، سیاست‌های مشارکتی، نگرش به مدرسه، ایمنی و بهداشت، طراحی مدرسه و هوای داخلی می‌باشد. Manuscript profile

در دهه‌های گذشته آموزش مجازی به عنوان گونه‌ای از آموزش از راه دور، مورد توجه مدیران، استادان و دیگران بوده است. از جمله عوامل مؤثر در افزایش کارایی این نوع آموزش، مشارکت دانشجویان در کلاس‌های مجازی است. هدف این پژوهش بررسی عوامل مؤثر بر مشارکت دانشجومعلمان در کلاس‌های مجازی دانشگاه فرهنگیان است که به طور موردی در شهر مشهد انجام گرفته است. روش تحقیق در این نوشتار توصیفی پیمایشی است و جمع‌آوری داده‌ها به‌صورت میدانی و از طریق پرسشنامه به‌دست آمده است. روایی پرسشنامه به‌صورت صوری و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ (85/0) تأیید شده است. جمعیت آماری پژوهش، کلیه دانشجومعلمان مقاطع تحصیلی کارشناسی دانشگاه فرهنگیان در سال تحصیلی 1401 می‌باشد. از این جامعه، 203 نفر به شیوه در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های کولموگروف-اسمیرنوف و t مستقل و همچنین مدل فریدمن استفاده گردید. مهمترین یافته‌های تحقیق نشان داد که ارتباط مثبت با دانشجویان، روش تدریس، روحیه انتقادپذیری و باز استاد، ایجاد احساس امنیت در بحث‌ها، خلاقیت استاد، نقش فعال استاد، رضایت تحصیلی، دانش و اطلاعات دانشجویان، احساس تعلق و تعهد و طراحی فعالیت‌های مناسب با درجه‌ی اهمیت بالای 50 به ترتیب بیشترین اهمیت را در مشارکت دانشجویان در کلاس‌های مجازی دارند. Manuscript profile