نهادها و سازمان های فعال در زمینه کاهش سوانح بیشتر فعالیت­های خود را بر دستیابی به جامعه تاب­آور در برابر سوانح متمرکز ساخته­اند.  که در این میان بدلیل خسارات وسیع و ناهنجاری‌های گسترده اجتماعی، زمین لرزه‌ها از اولویت بالایی در تلاش برای تقویت تاب‌آوری جوامع در برابر سوانح  طبیعی برخوردارند. بنابراین جهت هرجه بیشتر کاهش و جلوگیری از خسارات آن نیازمند مطالعه و بررسی در ابعاد متفاوت است. پژوهش حاضر با ماهیت توسعه‌ای-  کاربردی و روش توصیفی- تحلیلی با بهره‌گیری از مدل‌های کمی کوپراس و تخمین آسیب‌پذیری به بررسی موضوع در شهر ایلام پرداخته است. نتایج تحقیق نشان داده است گرایش به مرکز تاب‌آوری در شهر ایلام بین(0-1) برابر 9/0 درصد و در مرحله بعد 8/0 درصد را نشان داده است. که هم به میانگین تاب آوری شهری (686/0) نزدیک بوده و هم تائید آسیب­پذیر بودن مناطقی که پائیین­تر از میانگین بوده است را نشان داده است. در نهایت، میزان تاب‌آوری در شهر ایلام گرایش آن از تمرکز کم به زیاد، سپس نزدیک به میانگین شده و سپس  خود را به گروه نما نیاز است برساند. همچنین در دیگر نتایج خسارت اجتماعی - کالبدی در اثر زلزله تا شدت 5 مرکالی با استفاده از وزن متغیرها در مدل کوپراس تعیین و میزان تاب‌آوری در شهر ایلام بصورت پهنه‌بندی ارائه گردید.  لازم به ذکر است بر اساس مدل کوپراس میانگین تاب‌آوری در مناطق برابر 65 درصد بوده است. Manuscript profile