هر رژیم حقوقی، مجموعه‌ای هدفمند، سیستماتیک و دارای وحدت ذاتی می‌باشد. در رژیم حقوقی ملی، دولت و در حقوق بین‌الملل، سازمان ملل متحد محور رژیم حقوق بین‌الملل است. دولت‌ها به دلیل جایگاه ویژه حاکمیت در صورت نقض تعهدات بین‌المللی، دارای مسؤولیت بین‌المللی هستند. مسؤولیت دولت‌ها در قبال اقدامات خود که تعبیر به مسؤولیت بین‌المللی می‌شود؛ شامل ساز و کارهای جبرانی است، که تعهدات بین‌المللی را به دنبال دارد. حقوق بین‌الملل هوانوردی، شامل تعهدات بین‌المللی است که دولت‌ها متعهد به رعایت آنها هستند. الزامات دولت‌ها شامل؛ تعهدات حاکمیتی از قبیل تعهد به همکاری و قانون‌گذاری (بایدها) و تعهد به ترک اعمال ممنوعه و ممانعت و برخورد با نقض‌کنندگان مقررات (نبایدها) است. اینکه، مسؤولیت مدنی، پذیرش و تعهد به معاهدات و کنوانسیون‌های بین‌المللی چگونه می‌تواند در کنار افعال نظارتی سازمان‌های هواپیمایی کشوری، ایمنی و امنیت خطوط هوایی و فرودگاه‌ها را ارتقای دهد؟ هدف نویسنده از طرح مسائل و مباحث مقاله پیش‌ روست.هر رژیم حقوقی، مجموعه‌ای هدفمند، سیستماتیک و دارای وحدت ذاتی می‌باشد. در رژیم حقوقی ملی، دولت و در حقوق بین‌الملل، سازمان ملل متحد محور رژیم حقوق بین‌الملل است. دولت‌ها به دلیل جایگاه ویژه حاکمیت در صورت نقض تعهدات بین‌المللی، دارای مسؤولیت بین‌المللی هستند. مسؤولیت دولت‌ها در قبال اقدامات خود که تعبیر به مسؤولیت بین‌المللی می‌شود؛ شامل ساز و کارهای جبرانی است، که تعهدات بین‌المللی را به دنبال دارد. حقوق بین‌الملل هوانوردی، شامل تعهدات بین‌المللی است که دولت‌ها متعهد به رعایت آنها هستند. الزامات دولت‌ها شامل؛ تعهدات حاکمیتی از قبیل تعهد به همکاری و قانون‌گذاری (بایدها) و تعهد به ترک اعمال ممنوعه و ممانعت و برخورد با نقض‌کنندگان مقررات (نبایدها) است. اینکه، مسؤولیت مدنی، پذیرش و تعهد به معاهدات و کنوانسیون‌های بین‌المللی چگونه می‌تواند در کنار افعال نظارتی سازمان‌های هواپیمایی کشوری، ایمنی و امنیت خطوط هوایی و فرودگاه‌ها را ارتقای دهد؟ هدف نویسنده از طرح مسائل و مباحث مقاله پیش‌ روست. Manuscript profile

حقوق مسئولیت بین‌المللی به مثابه یک نهاد حقوقی بین‌المللی محسوب می‌شود و رژیم مسئولیت بین‌المللی؛ مجموعه قواعد و مقررات بین‌المللی مرتبط با موضوع مسئولیت کشورها و سازمان های بین‌المللی را گویند که نقش ایجاد همکاری و برقراری ثبات را ایفا و موجد حق و تکلیف برای اعضای جامعه بین‌المللی می‌گردد.پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی اسناد به بررسی حقوقی رژیم مسئولیت بین‌المللی دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی در قبال تحریم‌های هدفمند امریکا علیه ایمنی و امنیت هوانوردی ایران، که با مخاطرات جدی مواجه شده، می‌پردازد. لذا، ابتدا مسئولیت بین‌المللی دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی در قبال ایمنی و امنیت هوانوردی در حقوق بین‌الملل و سپس عناصر تحقق مسئولیت، یعنی تعهد و انتساب بررسی می‌شوند. یافته‌های تحقیق نشان از نقض ماده ۴۴ کنوانسیون شیکاگو، نقض منشور ملل متحد و مغایرت تحریم‌های هوانوردی با اصول و قواعد حقوق بین‌الملل می‌باشد و موجب مسئولیت بین‌المللی می‌گردد. Manuscript profile

زمینه و هدف: امنیت سایبری هوانوردی در حال تبدیل شدن به موضوعی بسیار جدی است. صنعت حمل‌ونقل هوایی، صنعتی پیچیده، با تکنولوژی پیشرفته، چند بعدی و دارای گستره‌ای بین‌المللی می‌باشد و پیچیدگی خاص به لحاظ ماهوی، آن را از سایر صنایع متمایز نموده‌است. یکی از مسائل مهم و حیاتی هوانوردی، اطمینان از دقت سامانه‌های ناوبری و کنترل ترافیک هوایی است‌، که تاثیر مستقیم بر ایمنی پرواز دارد. قوانین هوانوردی اتحادیه اروپا و همچنین حقوق بین‌الملل مرتبط، با تأکید ویژه بر امنیت سایبری به عنوان موضوعی حیاتی، مدعی‌اند، که وضع موجود، ضوابط مناسبی ندارد و باید تغییر کند. این مقاله در صدد است تا به تبیین و ارزیابی قواعد رژیم امنیت سایبری در حوزه حقوق هوانوردی بین‌المللی و مسئولیت دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی در پرتو قواعد موجود طرح مسئولیت بین‌المللی بپردازد و از این رهگذر شرایط و آثار هر یک را بررسی نماید. روش‌شناسی: این مقاله از حیث گردآوری داده‌ها به روش کتابخانه‌ای و به‌ شیوه توصیفی - تحلیلی نگارش گردید. نتایج ‌و‌ یافته‌ها:رژیم‌ امنیت سایبری بین‌المللی، مکانیزمی برای همکاری بین دولت‌ها و موجب اعتماد و امنیت است و حفاظت زیر‌ساخت‌های هوانوردی برای دولت‌ها، اولویت اصلی می‌باشد. صنعت هوانوردی با تهدیدات نوظهور مواجه است و نگرانی‌های امنیتی سایبری مختلفی در فرودگاه‌ها و هواپیماهای در حال پرواز وجود دارد و ضرورت هوشمند‌سازی فرودگاه‌ها به دلیل افزایش اتصال سیستم‌ها و فرآیندها و محافظت سیستم‌های ناوبری به‌طور جدی احساس می‌شود. تدوین قوانین و دستورالعمل‌های امنیتی جزء اهداف راهبردی سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری و کشورهای عضو، به منظور اطمینان از اقدامات پایدار امنیت هوانوردی است. Manuscript profile