The Cu(II) complex of 2,6-pyridine dicarboxylic acid (PydcH2, dipiconilic acid) was successfully prepared and readily trapped in the nanocavity of zeolite-X (NaX) through a flexible synthetic method. The characterization of nanocomposite ([Cu(pydcH2)(pydc)]-NaX) was performed by FT-IR, XRD, BET isotherm, SEM, TEM, and elemental analysis, that approved the encapsulating of coordination compound in the channels of NaX, with no change in the zeolite structure and morphology. The catalytic activity of the prepared material was also studied in respect of the oxidation of aniline with hydrogen peroxide as an oxidizing agent. The experiments were performed to optimize aniline oxidation under different extents of catalyst, temperature, and time. Optimized reaction conditions of this catalyst exhibited moderate activity (~92%) of aniline oxidation. This catalyst was stable in the oxidation of aniline as recovered and reused for an additional three runs. The outcomes reflected that the catalyst was reusable with no considerable loss in the catalytic activity. Manuscript profile

در این پژوهش، پس از پوشش‌دهی نانوذره‌های مگنتیت با ZnO و TiO2 به روش سل/ژل سعی شد تا تشکیل ساختار و ویژگی مغناطیسی نانوذره‌های هسته/پوسته دو جزیی و سه جزیی با روش پراش پرتو ایکس (XRD)، میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) و مغناطیس‌سنج ارتعاشی (VSM) بررسی شد. رفتار فتوکاتالیستی در تخریب متیلن به لو در گستره صفر تا 120 دقیقه تحت تابش نور خورشید با طیف‌سنج مرئی/فرابنفش ثبت شد. تغییرات با استفاده از طیف فتولامینسانس (PL) و سطح ویژه به‌دست آمده با دستگاه جذب/واجذب نیتروژن (BET) بررسی شد. نتایج به‌دست آمده نشان داد کهmg/ml 10 نانوذره‌های هسته/پوسته بیش از 90 % از مولکول‌های متیلن به لو را در مدت زمان 120 دقیقه تحت تابش نور خورشید تخریب کرده‌اند. اما افزایش تعداد پوسته‌ها سبب تغییر نوع نیم‌رسانا از نوع مستقیم به غیرمستقیم می‌شود که به دنبال آن فصل مشترک ناهمگن رفتار فتوکاتالیستی را تضعیف می‌کند. Manuscript profile

در این مطالعه، فیلم‌های هیدروژلی پلی‌وینیل الکل/ آلوورا با درصدهای وزنی مختلف آلوورا (20،30و50 درصد) توسط روش ریخته‌گری حلال ساخته شد. سپس میزان جذب آب، نرخ تخریب، میزان عبور بخار آب و خواص مکانیکی فیلم‌ها مورد ارزیابی قرار گرفت. طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FTIR) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) به ترتیب برای شناسایی پیوندهای تشکیل شده در نمونه‌ها و بررسی مورفولوژی سطح آن‌ها انجام گرفت. از نتایج آزمایش‌ها مشاهده گردید که با افزایش درصد وزنی آلوورا تا 30%، میزان جذب آب، نرخ تخریب، خواص مکانیکی و تعداد تخلخل‌های موجود در سطح نمونه‌ها افزایش می‌یابد. همچنین، افزایش نرخ عبور بخار آب از نمونه‌ها با افزایش درصد وزنی آلوورا مشاهده گردید. در نهایت توسط آزمون‌های برون‌تنی (In vitro)، سمیت سلولی و مورفولوژی سلول‌های فیبروبلاست (L929) بر روی سطح نمونه‌ها مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. از نتایج این آزمون‌، افزایش رشد و تکثیر سلول‌ها بر روی نمونه پلی‌وینیل الکل/ آلوورا با درصد وزنی 30% آلوورا مشاهده گردید. بنابراین هیدروژل پلی‌وینیل الکل/ آلوورا می‌تواند گزینه مناسبی برای کاربرد به عنوان زخم‌پوش باشد. Manuscript profile

بدن انسان به‌ طور خود به‌ خود قادر به ترمیم نقایص استخوانی کوچک است، درحالی‌که معایب استخوانی بزرگ بدون مداخلات پزشکی قادر به ترمیم نمی‌باشد. تلاش‌های صورت گرفته در جهت رفع این نقایص، منجر به پایه‌گذاری علم مهندسی بافت استخوان شده است. در این تحقیق، داربست های پلی‌کاپرولاکتون/ کراتین و پلی‌کاپرولاکتون/ کراتین/ هیدروکسی آپاتیت با روش الکتروریسی ساخته شدند و مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس جهت بررسی تمایز سلول‌های بنیادی، سلول‌های مزانشیمی مشتق از بافت چربی بر روی سطح داربست‌ها کشت داده شد و روند تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمی به سلول‌های استخوانی طی 7 و 14 روز توسط آزمون‌های آلکالین فسفاتاز و آلیزارین رد مورد بررسی قرار گرفت. افزایش فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز، حضور مواد معدنی تشکیل‌شده و گسترده شدن رنگ قرمز-نارنجی بر روی سطح داربست‌های حاوی نانوذرات هیدروکسی آپاتیت که نشان از حضور Ca+2 بود، تمایز سلول‌های مزانشیمی به سلول‌های استخوانی را ثابت کرد. بنابراین نتایج حاصل از این تحقیق، داربست پلی-کاپرولاکتون/ کراتین/ هیدروکسی آپاتیت را بستری مناسب جهت رشد و تمایز سلول‌های بنیادی در مهندسی بافت استخوان معرفی می‌کند. Manuscript profile

فیبرین غنی از پلاکت (PRF) یک ماتریس فیبرینی طبیعی حاوی پلاکت وفاکتورهای رشد موجود در خون می باشد که ترمیم بافت های استخوانی را تسریع می بخشد. در این مطالعه، داربست پلی‌کاپرولاکتون/ کیتوسان (داربست A) وداربست هسته-پوسته پلی‌کاپرولاکتون/ کیتوسان حاوی PRF (داربست B) به ترتیب با روش الکتروریسی تک ‌محور والکتروریسی هم محور ساخته شدند و مورد مشخصه ‌یابی قرار گرفتند. مورفولوژی سطح واندازه قطر الیاف، میزان تخلخل، خواص مکانیکی و گروه‌های عاملی موجود بر روی سطح داربست ها به ترتیب با میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM)، روش جابه‌جایی مایع، دستگاه سنجش استحکام و طیف‌سنجی IR (FTIR) ارزیابی گردید. اندازه میانگین قطر الیاف داربست B در مقایسه با داربست A از مقدار nm 179 به nm 160 کاهش یافت. همچنین، حضور کیتوسان حاوی PRF در هسته با تشکیل پیوند هیدروژنی با پلی کاپرولاکتون در پوسته در داربست B سبب ایجاد داربستی با خواص مکانیکی عالی و مدول الاستیک MPa 40 گردید. زیست‌سازگاری و چسبندگی سلول‌های استخوانی بر روی سطح داربست‌ها با روش MTT مورد بررسی قرار گرفت. به دلیل حضور PRF، رشد و چسبندگی سلول‌های استخوانی بر روی سطح داربست B در مقایسه با داربست A افزایش یافت؛ بنابراین با توجه به نتایج به ‌دست ‌آمده از این تحقیق، داربست هسته-پوسته حاوی PRF می تواند پیشنهاد مناسبی جهت کاربرد در پزشکی باشد. Manuscript profile

یکی از شایع‌ترین مراجعات درمانگاهی ارتوپدی، تروماهای مستقیم و غیرمستقیم به زانو است که سبب پارگی لیگامان صلیبی قدامی می‌شود. کاربرد ایمپلنت از جنس تیتانیوم یکی از راه های بازسازی لیگامان صلیبی است که دارای محدودیت هایی از جمله رهایش یون ها ی سمی مانند وانادیوم و آلومینیوم از آلیاژ تیتانیوم می باشد. بنابراین در این مطالعه، ایمپلنت از جنس پلیمر پلی اتر اتر کتون (PEEK) با دستگاه CNC ساخته شد و سطح ایمپلنت با اکسید استرانسیم(SrO) برای ساخت یک ایمپلنت پلیمری رادیواپک پوشش دهی شد. پوشش دهی سطح ایمپلنت پلیمری با روش پوشش دهی چرخشی -غوطه وری در دو شرایط متفاوت دمایی در دمای محیط و دمای ℃ ۷۰ انجام شد. سپس خواص سایشی و سطحی ایمپلنت مورد ارزیابی قرار گرفت. مورفولوژی سطح، ریزساختار و توزیع عناصر روی سطح ایمپلنت به ترتیب توسطEDS، XRD، SEM و آنالیز MAP ارزیابی گردید. مشاهده تصاویر رادیوگرافی واضح از ایمپلنت PEEK با پوششSrO دلیلی بر رادیواپک شدن ایمپلنت پلیمری بود. میزان کاهش وزن برای ایمپلنت PEEK و ایمپلنت PEEK با پوشش SrO در سیکل‌ ۱۵۰۰ مرتبه به ترتیب ۰۰۰۶/۰ گرم و ۰۰۰۴/۰ گرم محاسبه گردید.مقاومت سایشی مناسب در دو سیکل ۵۰۰ و ۱۵۰۰ مرتبه برای منافذ و سطح ایمپلنت PEEK با پوشش SrO مشاهده شد. نتایج آزمون کشت سلول و رنگ آمیزیlive/dead،د۹۸٪ رشد و تکثیر سلولها را بر روی سطح ایمپلنت PEEK با پوشش SrO نشان داد. بنابراین یافته های این تحقیق نشان داد که ایمپلنت PEEK با پوشش SrO می تواند به عنوان یک جایگزین مناسب برای ایمپلنت اندوباتون به کار رود. Manuscript profile

       هدف از این مطالعه، سنتز کوپلیمر هیدروژلی حساس به دما بر پایه ماکرومرهای N ایزوپروپیل اکریل آمید و بررسی خواص فیزیکی و شیمیایی آن می‌باشد. در این پژوهش داده‌های طیف نگاری مادون قرمزFTIR)) و رزونانس مغناطیسی هسته هیدروژن H-NMR))، موفقیت آمیز بودن روش پلیمریزاسیون رادیکالی برای سنتز هیدروژل حساس به دما را تایید کردند. رفتار ژل شدن و خواص ویسکوالاستیک هیدروژل کوپلیمر با استفاده از آزمون رئولوژی مورد بررسی قرارگرفت. دمای انحلال بحرانی پایین (LCST) با استفاده از آزمون گرماسنجی افتراقی  تفاضلی(DSC)  برای نمونه‌ها 30 درجه سانتی گراد محاسبه شد. همچنین میزان تورم برای کوپلیمر هیدروژلی حساس به دمای بر پایه N ایزوپروپیل اکریل آمید، 80 درصد به دست آمد. مطالعات رئولوژی و حرارتی نشان دادند که با افزایش دمای هیدروژل تا 65 درجه سانتی گراد، تغییرات فازی پایدار ایجاد می‌گردد. بنابراین، چنین سیستم هیدروژلی طراحی شده با توجه به مؤلفه حساس به دما می‌تواند به عنوان کاندیدای بالقوه برای کاربرد در حسگرهای پزشکی مورد استفاده قرار بگیرد. Manuscript profile

طراحی داربست‌هایی با ساختار فیزیکی مناسب با امکان چسبندگی و تکثیر سلول‌ها به سطح در بازسازی و ترمیم بافت استخوان نقش‌ مؤثری ایفا می‌کنند. در این تحقیق، داربست پلی‌کاپرولاکتون/ کراتین/ نانولوله‌کربن به روش الکتروریسی جهت کاربرد در مهندسی بافت استخوان ساخته شد و تأثیر نانولوله‌های کربن (CNT) بر رشد سلول‌های استخوانی مورد ارزیابی قرار گرفت. برای دستیابی به این هدف، مورفولوژی سطح، درصد تخلخل، سطح ویژه، خواص مکانیکی و گروه‌های عاملی موجود در داربست‌ها به ترتیب با میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، روش جابجایی مایع، تست BET، آزمون استحکام کششی و طیف‌سنجی مادون‌قرمز تبدیل فوریه (FTIR) موردبررسی قرار گرفت. به دلیل حضور نانولوله‌های کربن در نانوالیاف، میانگین قطر الیاف در داربست‌ بدون CNT نسبت به داربست حاوی CNT از مقدار nm ۱۳۸ به nm ۷۵ کاهش و مقدار سطح ویژه نانوالیاف حاوی CNT افزایش یافت. اندازه تخلخل داربست حاوی CNT، mμ ۶۸۰ محاسبه گردید که میزان مناسبی برای رشد و تکثیر سلول‌های استخوانی می‌باشد. رفتار تخریب‌پذیری داربست‌ها با قرار دادن نمونه‌ها برای ۶ هفته در محلول PBS ارزیابی گردید که ۵۰% تخریب در داربست حاوی نانولوله‌کربن مشاهده شد. همچنین، درصد زنده‌مانی سلول‌ها با آزمون MTT و چسبندگی سلول‌های استخوانی بر روی سطح داربست‌ها با میکروسکوپ SEM ارزیابی شد. حضور نانولوله‌های کربن و کراتین در داربست‌ سبب افزایش رشد و تکثیر سلول‌های استئوبلاست شد. بنابراین نتایج حاصل از این مطالعه، داربست پلی‌کاپرولاکتون/ کراتین/ نانولوله‌کربن را داربستی مناسب جهت کاربرد در مهندسی بافت استخوان معرفی می‌کند. Manuscript profile

در این تحقیق، نانولایه کاربید تانتالوم با ضخامت 500 نانومتر بر روی سطح آلیاژ Ti-6Al-4V با روش رسوب دهی فیزیکی از فاز بخار با پرتو الکترونی به منظور اصلاح سطح زیرلایه، پوشش داده شد. با ارزیابی سختی سطح نمونه­ها، سختی سطح نمونه اصلاح شده با پوشش کاربید تانتالوم (Ti-6Al-4V/Ta₂C) نسبت به نمونه بدون پوشش (Ti-6Al-4V) به عنوان شاهد از HV346 به HV640 افزایش یافت. هم­چنین با انجام آزمون خوردگی در محلول فیزیولوژیکی هنکس مشاهده گردید که چگالی جریان خوردگی در نمونه­ها در مقایسه با نمونه شاهد از  2 به  5/1 کاهش می­یابد که بیانگر بهبود مقاومت به خوردگی نمونه اصلاح شده می­باشد. پس از آزمون خوردگی با بررسی میزان رهایش یون­های V، Al و Ti، غلظت عناصر آزاد شده پس از پوشش دهی به بیش از نصف میزان آنها در قبل از پوشش­دهی کاهش می­یابد. هم­چنین افزایش رشد و تکثیر سلول­های  MG-67(استئوبلاست) و چسبیدن و پهن شدن آنها بر روی سطح نمونه­های پوشش­دهی شده نسبت به نمونه شاهد توسط آزمون­های برون تنی و سمیت سلولی مشاهده گردید. نهایتاً، آزمون­های پراش پرتو ایکس، بررسی­های میکروسکوپ الکترونی روبشی و آنالیز عنصری به ترتیب برای شناسایی فازها، بررسی مورفولوژی و تعیین در صد عناصر نمونه­ها انجام گرفت. بنابراین نتایج این مطالعه نشان داد که آلیاژ Ti-6Al-4V پوشش داده شده با کاربید تانتالوم با توجه به مقاومت خوردگی و خواص سطحی عالی، گزینه مناسبی برای کاربرد در ایمپلنت­های ارتوپدی می­باشد. Manuscript profile