عوامل متعدّد و متنوّعی در برقراری نظم و امنیت اجتماعی تأثیرگذار هستند. از آن جمله می توان به عوامل محیطی و اجتماعی اشاره کرد. اهمیت این عوامل از آنجایی است که بپذیریم که عوامل ناامنی در بستر مکان رخ می دهند و توجه به این نکته که رفتار انسان در فضا و مکان های مختلف، متفاوت بوده و در بسیاری موارد فضا محرّک انسان در بروز رفتار مجرمانه می باشد، امری ضروری است. این تحقیق از نوع پیمایشی است که طی آن از طریق پرسشنامه با روش خوشه ای، 214 نفر در دو محله ی امیرآباد و صفائیه مصاحبه شده است. برای تحلیل داده ها از آزمون ضریب رگرسیون و پیرسون استفاده شده است. بر اساس یافته های تحقیق، متغیر های فضای فیزیکی، قلمروگرایی، نظارت اجتماعی و تعاملات اجتماعی بر روی احساس امنیت تأثیر دارند ولی میان میزان جرم با احساس امنیت رابطه ای به دست نیامد. همچنین متغیر های تصور مردم، دستیابی به امکانات و سخت کردن آماج جرم بر روی میزان جرم تأثیر دارند. می توان گفت متغیّر های فضای فیزیکی و کالبدی، قلمروگرایی و تعاملات اجتماعی عوامل مهمّی برای بالا بردن احساس امنیّت محسوب می شوند. توجّه به فضاهای غیرقابل دفاع و ایجاد فضاهای سبز و مناسب برای گذران اوقات فراغت و در پی آن بالا بردن قلمروگرایی و تعاملات اجتماعی ساکنان که باعث نظارت غیررسمی و به دنبال آن نگهداری و مراقبت ساکنان از محلّه ی خود می شود، می تواند سیاست هایی موثّر برای ارتقای احساس امنیت تلقی گردد. بر این اساس توجّه سیاست گذاران و برنامه ریزان شهری باید به مقولاتی همچون توسعه ی پایدار و عدالت در توزیع امکانات شهری جلب گردد. Manuscript profile