در صحنه و گستره سیاست جهانی بازیگران متفاوتی حضور دارند که کشورها اصلی ترین آن ها می باشند. این بازیگران همیشه درحال عمل و عکس العمل، واکنش و برقراری ارتباط با یکدیگر هستند. عمل و عکس العمل بازیگران در قبال یکدیگر متفاوت می باشد. گاهی همگرا و گاهی واگرا می باشد. ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا با برخورداری از توانایی های عظیم اقتصادی، سیاسی و فرهنگی، هرکدام سعی می کنند بر حسب توانایی های خود به ایفای نقشی متناسب با جایگاه و قدرت خود در نظام بین الملل بپردازند. بنابراین توجه به روابط این دو بازیگر و بررسی مواضع آن ها نسبت به موضوعات مختلف لازم و ضروری است. در این راستا نتایج نشان می دهد که اولا در رابطه با همسویی یا ناهمسویی روابط آمریکا و اتحادیه اروپا دو نوع نگاه محوری وجود دارد. نگاه فرهنگ محور و نگاه سیاست محور. ثانیا ابعاد همگرایی و واگرایی در روابط اتحادیه اروپا با ایالات متحده آمریکا بستگی به حوزه منافع آن ها دارد. در حوزه هایی که منافع مشترک و موازی وجود دارد همگرایی و همکاری و در حوزه هایی که منافعی متعارض وجود دارد، بیشتر واگرایی و رقابت تحقق یافته است. Manuscript profile

ایران ازموقعیت فوق العاده استراتژیک در خاورمیانه برخوردار بوده و وسعت آن پس از عربستان بی همتا است و دارای مرزهای طولانی با مناطق محوری است. بریکی ازمهم ترین تنگه های جهان تسلط کامل دارد و جهت گیری ارتفاعات آن، موقعیت دفاعی مناسبی را پدید آورده است. الگوی سیاست خارجی ایران دردوران پس ازمشروطه، الگوی بی طرفی قرار گرفت. منظورازاین الگو بی طرفی الگوی تنش زدایی. دررقابت قدرت های بزرگ واستفاده ازرقابت آنها برای تأمین امنیت وتمامیت ارضی ایران بود. این الگو تا سال 1332 هـ .ش تداوم یافت.بعد از کودتای 28 مرداد1332 وتثبیت موقعیت شاه به عنوان تنها سکان دار سیاست خارجی ایران، الگوی بی طرفی جای خود را به الگوی انطباق رضایت آمیزداد. در این دوره که مقارن با شدت یافتن جنگ سرد میان دوابرقدرت بود، سیاست خارجی ایران ذیل اتحادوائتلاف باغرب شکل گرفت.سیاست خارجی محمدرضاشاه دراین دوره نزدیکی به امریکا بود.البته به دلیل همسایگی باشوروی ایران روابط سیاسی واقتصادی بااین کشور هم داشت. Manuscript profile