توسعه فضایی ایران: نابرابری اقتصادی استان‌ها موجب رشد نامتوازن، برنامه‌ریزی متوازن و مدیریت صحیح برای توسعه اقتصادی یکنواخت ضروری است. بنابراین، تحقیق حاضر با هدف تحلیل عدم تعادل‌های فضایی در توسعه اقتصادی ایران انجام شد. این تحقیق بر مبنای هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی-تحلیلی بوده است. جامعه آماری شامل 31 استان ایران و روش تحقیق مبتنی بر تلفیق 30 شاخص اقتصادی در یک شاخص ترکیبی نهایی بود. نابرابری هر شاخص در بین استان­ها با محاسبه ضرایب تغییرات و ویلیامسون، وزن‌دهی شاخص‌ها به روش تحلیل مؤلفه­های اصلی و محاسبه شاخص ترکیبی نهایی و رتبه‌بندی استان­ها به تفکیک سه روش تاپسیس، تحلیل عاملی و تاکسونومی عددی انجام گرفت. هم‌چنین سطح‏بندی شاخص ترکیبی محاسبه شده با استفاده تحلیل خوشه‌ای انجام شد. یافته‌های تحقیق نشان داد شاخص‌ "سهم تولید بخش خدمات استان از تولید خدمات کشور" بیشترین نابرابری، در مقابل "شاخص استانی فضای کسب و کار استان 97" کمترین نابرابری را داشتند. هم‌چنین شاخص‌های "سهم تولید بخش صنعت استان از تولید صنعت کشور" و "سرانه تولید محصولات دامی" به ترتیب بیشترین و کمترین وزن را داشتند. نتایج محاسبه شاخص­های ترکیبی گویای آن بود که استان­های تهران، اصفهان، بوشهر و خوزستان به ترتیب بهترین رتبه و استان­های خراسان جنوبی، چهارمحال و بختیاری و ایلام پایین‌ترین رتبه را به خود اختصاص دادند. هم‌چنین نتایج نقشه‌هایGIS و نیز تحلیل خوشه‌ای حاکی از شکاف و نابرابری بین استان‌های کشور از لحاظ شاخص‌های اقتصادی بود، به طوری که الگوی مرکز‌ـ‌پیرامون در فرآیند توسعه اقتصادی برقرار شده است. Manuscript profile