پژوهش حاضر با هدف پیش بینی احساس تنهایی دانشجویان دختر خوابگاهی براساس کمال‌گرایی، عزت‌نفس و سبک‌های دلبستگی(دلبستگی ایمن، دلبستگی اجتنابی و دلبستگی دوسوگرا) پرداخته است. بدین منظور نمونه‌ای با حجم 200نفر از دانشجویان دختر خوابگاهی دانشگاه چمران اهواز با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسش نامه های کمال گرایی اهواز، عزت‌نفس روزنبرگ، سبک های دلبستگی هازان و شیور و احساس تنهایی راسل بود. داده های جمع‌آوری‌ شده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته های تحقیق بیان گر آن است که عزت‌نفس (001/0 p<,49/0-r=) و سبک دلبستگی ایمن (001/0 p<27/0-r=) بااحساس تنهایی ارتباط منفی معنادار و کمال گرایی (02/0 p<16/0r=)، دلبستگی اجتنابی (01/0p< 18/0r=) و دلبستگی مضطرب-دوسوگرا (001/0, p<20/0r=) بااحساس تنهایی ارتباط مثبت معنادار دارند. نتایج رگرسیون نیز نشان داد که اعتمادبه‌نفس و دلبستگی دوسوگرا، 28/0 درصد از کل واریانس احساس تنهایی دانشجویان را پیش‌بینی می‌کند و سهم اعتمادبه‌نفس از این میزان 49/0 می‌باشد. کمال‌گرایی، دلبستگی ایمن و دلبستگی اجتنابی قادر به پیش‌بینی معنادار احساس تنهایی دانشجویان نیستند. لذا می‌توان از طریق بهبود عزت‌نفس و سبک‌های دلبستگی و همچنین کمال‌گرایی احساس تنهایی فرد را کاهش داد. Manuscript profile

این تحقیق با هدف بررسی اثر­بخشی آموزش هوش معنوی، بر افسردگی و شادکامی دانش­آموزان دختر سال اول متوسطه انجام شد طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با روش پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری بود.جامعه آماری شامل کلیه دانش­آموزان دختر سال اول متوسطه شهرکرمانشاه درسال تحصیلی1392بود. با روش نمونه­گیری خوشه­ای یک دبیرستان انتخاب و از جمعیت 127نفری دانش­آموزان سال اول دبیرستان مذکور، 64 نفر که نمره بین 5 تا 39 را درآزمون افسردگی بک و نمره شادکامی زیرخط برش (42-40) مقیاس شادکامی آکسفورد راکسب نمودند، انتخاب شده و پس از همتا­سازی به تصادف در دو گروه 32 نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. آموزش هوش معنوی برای گروه آزمایش، طی 9 جلسه120دقیقه­ای برگزار گردید. پس از اجرای جلسات آموزشی میزان افسردگی و شادکامی هر دو گروه مجدد سنجیده شد. به­منظور بررسی پایداری اثر آموزش، 2ماه بعد هر دو گروه مورد پیگیری قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که ارتباط منفی معناداری بین هوش معنوی و افسردگی و ارتباط مثبت و معناداری بین هوش معنوی و شادکامی وجود دارد (001/0P<). این یافته نشانگر آن است که با ارتقای هوش معنوی ازطریق آموزش، افسردگی دانش­آموزان کاهش و شادکامی آن­ها افزایش می­یابد. هم­چنین آموزش­ها با فاصله زمانی دو ماه نیز پایدار بود. Manuscript profile