هدف کلی پژوهش حاضر شناسایی موانع شرکت کارکنان شهرداری منطقۀ 8 در فعالیت های اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت-بدنی بود. جامعۀ آماری این پژوهش کارکنان زن منطقۀ 8 شهرداری تهران بودند که تعداد آن‌ها 200 نفر هست. نمونۀ آماری براساس جدول مورگان و کرجسی 127 نفر و به صورت طبقاتی تصادفی انتخاب شدند. در این تحقیق از پرسشنامۀ موانع شرکت کارکنان در فعالیت‌های ورزشی (نادریان جهرمی و همکاران، 1388) استفاده شد. در محاسبه شاخص‌های گرایش به مرکز و پراکندگی از آماری توصیفی و برای بررسی سوالات تحقیق از روش آمار استنباطی استفاده شد. برای تعیین نرمال بودن توزیع داده‌ها از آزمون کلموگرف اسمیرنف و. برای اولویت‌بندی متغیرها از آزمون فریدمن در سطح معناداری 0.05 با کمک نرم افزار SPSS22استفاده شد. نتایج نشان داد که در اولویت بندی عوامل بازدارندۀ فرهنگی اجتماعی، نگرش نامناسب همکاران به ورزش بانوان، در اولویت بندی عوامل بازدارندۀ اقتصادی، درآمد پایین کارمندان، در اولویت بندی عوامل بازدارندۀ نیروی متخصص،کمبود مربیان زن کار آزموده، در اولویت بندی عوامل بازدارندۀ نگرش خانواده، ممانعت خانواده از شرکت در فعالیت های ورزشی، در اولویت بندی عوامل بازدارندۀ مربوط به امکانات،نبودن تشکیلات ورزشی در محل کار و در اولویت بندی عوامل بازدارندۀ مربوط به رسانه‌ها، ضعف اطلاع رسانی اداره مهم‌ترین موانع بودند. هم‌چنین، نتایج آزمون فریدمن نشان داد که موانع اقتصادی در اولویت اول و موانع نیروی متخصص در اولویت دوم، موانع فرهنگی اجتماعی در اولویت سوم، موانع نگرش خانواده در اولویت چهارم، موانع امکانات در اولویت پنجم و موانع تبلیغات رسانه‌ها در اولویت آخر قرار دارند. Manuscript profile