در سال‌های اخیر نهادها و آژانس‌های فعال در زمینه کاهش سوانح، بیشتر فعالیت‌های خود را برای دست‌یابی به جامعه‌ای تاب‌آور در برابر سوانح متمرکز ساخته‌اند که در این میان زمین‌لرزه به دلیل خسارت وسیع نسبت به سایر حوادث اولویت بالاتری برای تقویت تاب‌آوری جوامع در برابر سوانح طبیعی دارد. نظر به زلزله‌خیر بودن کشور ایران می‌توان گفت که کلان‌شهر مشهد نیز مشابه بسیاری دیگر از شهرهای کشورمان از نظر لرزه‌خیزی در منطقه خراسان با پتانسیل بالای خطر قرار گرفته است و وجود گسل‌های فعال و توانمند در مجاورت شهر، گواه بر بالا بودن خطر زلزله در شهر مشهد دارد. از این‌رو، این پژوهش با هدف رتبه‌بندی مناطق شهر مشهد بر اساس معیارهای کالبدی تاب‌آوری، به تحلیل و رتبه‌بندی مناطق شهر مشهد پرداخته است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و به لحاظ ماهیت، توصیفی_تحلیلی است. اطلاعات مورد نیاز به روش‌های کتابخانه‌ای، اسنادی و میدانی گردآوری شده است و سپس، با استفاده از تکنیک SWARA، 12معیار کالبدی تاب‌آوری وزن‌دهی گردیده و در نهایت به‌وسیله مدل MULTIMOORA، به رتبه‌بندی مناطق شهر مشهد پرداخته شده است. نتایج حاصل از تکنیک SWARAنشان داد که معیارشتاب افقی گسل، مهم‌ترین و معیار شیب کم‌اهمیت‌ترین معیار موثر بر میزان تاب‌آوری کالبدی در برابر زمین‌لرزه به‌شمار می‌روند. در نهایت نتایج حاصل از مدل MULTIMOORA نشان می‌دهد که مناطق 2، 1 و 9 به ترتیب دارای بیشترین میزان تاب‌آوری کالبدی در برابر زلزله و مناطق 7، 11 و 8 به ترتیب دارای کمترین میزان تاب‌آوری هستند و لذا در راستای افزایش تاب‌آوری مناطق شهری مشهد پیشنهاد می‌گردد بر معیار‌هابی از جمله، مقاوم‌سازی و احیای بافت‌های فرسوده، تمرکز گردد. Manuscript profile

پدیده شهرنشینی به عنوان یکی از مهمترین پیامدهای رشد جمعیت در قرن 21 منجر به ایجاد بحران‌های شهری و نابرابری‌های شدیدمناطق مختلف جغرافیایی به لحاظ میزان توسعه‌یافتگی و برخورداری از امکانات با یکدیگر شده است.استان خراسان رضوی به دلیل شرایط خاص جغرافیایی و تنوع آب و هوایی بستر توسعه‌یافتگی متفاوتی را در شهرستان‌های این استان باعث شده است از این رو هدف این نوشتار رتبه‌بندی و سنجش توسعه‌یافتگی اجتماعی و فرهنگی شهرستان‌های استان خراسان رضوی است. این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش‌شناسی، توصیفی_ تحلیلی محسوب می‌شود که در آن با استفاده از مدل‌های SWARA و WASPASو محیط نرم‌افزاری Arc GISاقدام به رتبه‌بندی در مقیاس شهرستانی شده است. جامعه آماری تحقیق شامل 28 شهرستان استان خراسان رضوی است که جهت تعیین سطح توسعه‌یافتگی، 17 متغیر در قالب 3 گروه شاخص جمعیت و آموزش، فرهنگی و بهداشت و درمان در سطح 28 شهرستان استان جمع‌آوری و تحلیل شده است. اطلاعات و داده‌های مورد نیاز به صورت اسنادی و کتابخانه‌ای از داده‌های خام سرشماری نفوس و مسکن و گزارش اطلاعات اجتماعی و اقتصادی خراسان رضوی (سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی خراسان رضوی) استخراج شده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که تفاوت عمده‌ای به لحاظ توسعه‌یافتگی شاخص‌های تحقیق در بین شهرستان‌های استان وجود دارد که نشان از عدم تعادل منطقه‌ای و نابرابری آنها است. به طوریکه شهرستان گناباد با امتیاز 9/787 توسعه‌یافته‌ترین شهرستان بوده است و پس از آن شهرستان‌های درگز، کاشمر، قوچان و سبزوار قرار گرفته‌اند. همچنین شهرستان‌های بینالود، باخرز، زاوه، داورزن و خوشاب رتبه‌های آخر توسعه‌یافتگی را کسب کرده‌‌اند. اختلاف امتیاز توسعه‌یافتگی اجتماعی- فرهنگی شهرستان اول و آخر 2/205 است که نسبتا اختلاف زیادی بین شهرستان توسعه‌یافته و توسعه‌نیافته به لحاظ توسعه‌یافتگی است. Manuscript profile