زمینه و هدف: مصرف مکمل‌های سلنیومی در تغذیه دام به دنبال افت عملکرد ناشی از کمبود سلنیوم جیره، بسیار مقرون به صرفه است. با پیشرفت فن‌آوری‌های تغذیه‌ای، محصولات جدید مکمل‌های سلنیومی مانند نانوسلنیوم دردسترس بوده، که نیازمند تحقیق و مقایسه با محصولات پیشین است. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات تغذیه منابع مختلف سلنیوم بر عملکرد، متابولیت‌های خونی و پاسخ ایمنی در گوساله‌های هلشتاین و دورگ هلشتاین-مونت بیلیارد است. روش کار: تعداد 24 رأس گوساله شیرخوار هلشتاین و دورگ هلشتاین-مونت بیلیارد با میانگین وزنی 1±43 کیلوگرم، در قالب طرح کاملاً تصادفی مختلط، به مدت 75 روز بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1-جیره پایه بدون مکمل سلنیوم (دورگ هلشتاین-مونت بیلیارد)، 2-جیره پایه بدون مکمل سلنیوم (هلشتاین)، 3-جیره پایه + 3/0میلی‌گرم مکمل نانوسلنیوم در هر کیلوگرم ماده خشک (دورگ هلشتاین‌- مونت بیلیارد)، 4-جیره پایه + 3/0میلی‌گرم مکمل نانوسلنیوم در هر کیلوگرم ماده خشک (گوساله‌های هلشتاین)، 5-جیره پایه + 3/0میلی‌گرم مکمل معدنی سلنیت سدیم در هر کیلوگرم ماده خشک (دورگ هلشتاین‌-مونت بیلیارد)، 6-جیره پایه + 3/0میلی‌گرم مکمل معدنی سلنیت سدیم در هر کیلوگرم ماده خشک (هلشتاین) بودند. مصرف خوراک و وزن بدن، گلوکز، کلسترول، تری‌گلسیرید، پروتئین‌کل، اوره، گلوتاتیون پراکسیداز، لنفوسیت، نوتروفیل و مونوسیت خون اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: منابع مختلف سلنیوم بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی گلوکز، کلسترول، تری‌گلسیرید، اوره و پاسخ ایمنی گوساله‌ها تأثیر معنی‌داری نداشت. اما پروتئین‌کل خون و فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز افزایش یافت. نوع مکمل در میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز تأثیری نداشت. نتیجه‌گیری: نوع مکمل سلنیومی بر عملکرد و پارامترهای خونی گوساله‌های هلشتاین و هلشتاین-مونت بیلیارد تأثیرگذار نبود. Manuscript profile

زمینه و هدف: تفاله گوجه فرنگی یکی ازمحصولات فرعی صنایع غذایی است که به مقدار زیادی در ایران تولید می شود و به دلیل درصد فیبر بالا ممکن است سطح مصرف آن در جیره جوجه های گوشتی با محدودیت همراه باشد. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف بهبود ارزش غذایی تفاله گوجه فرنگی با استفاده از مولتی آنزیم در تغذیه جوجه های گوشتی انجام گرفت.روش کار: در این آزمایش جوجه های گوشتی با جیره بدون تفاله گوجه فرنگی و آنزیم(شاهد)، 5 درصد تفاله گوجه فرنگی(بدون آنزیم)، 5 درصد تفاله گوجه فرنگی و 2/0 درصد مولتی آنزیم، 10درصد تفاله گوجه فرنگی(بدون آنزیم)، 10 درصد تفاله گوجه فرنگی و 2/0 درصد مولتی آنزیم برای مدت 42 روز تغذیه شدند.یافته ها: دردوره پایانی وکل دوره آزمایش، جوجه‌های تغذیه شده با سطوح مختلف تفاله گوجه فرنگی همراه با آنزیم، نسبت به گروه‌های تغذیه شده بدون آنزیم، میزان افزایش وزن بیشتر و قابل مقایسه با گروه شاهد داشتند (05/0>P). وزن سنگدان خالی در گروه مصرف کننده 5% تفاله گوجه فرنگی با آنزیم در مقایسه با گروه شاهد و نیز گروه 10% تفاله گوجه فرنگی و آنزیم، افزایش مشاهده شد(05/0>P). لیپیدهای سرم خون شامل کلسترول، تری گلیسیرید و LDLتحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفتند، اما جیره‌ های حاوی تفاله گوجه فرنگی غلظت سرمی HDLبالاتری نسبت به تیمار شاهد داشتند(05/0>P). ارتفاع پرز ژژنوم و ایلئوم جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی 5 درصد تفاله گوجه فرنگی همراه با آنزیم به طور معنی داری بیشتر از سایر تیمارها بود، اما بیشترین میزان ضخامت پرز ژژنوم و ایلئوم در تیمار 5 درصد تفاله گوجه فرنگی بدون آنزیم مشاهده شد(05/0>P). سطح 10 درصد تفاله گوجه فرنگی باعث کاهش هزینه خوراک به ازای واحد افزایش وزن زنده به میزان 5 درصد گردید.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان دهنده اثر مثبت استفاده از مولتی آنزیم بر افزایش ارزش غذایی تفاله گوجه فرنگی تا سطح 10 درصد از جیره غذایی جوجه های گوشتی بود. Manuscript profile

زمینه و هدف: تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر ضایعات سیب زمینی به همراه مولتی آنزیم بر عملکرد رشد، صفات لاشه، پارامترهای خونی و پارامترهای مورفومتری روده جوجه های گوشتی انجام گرفت.مواد و روش ها: آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5تیمار و 5 تکرار (تعداد 14 قطعه جوجه گوشتی از هر دو جنس در هر تکرار) و جمعاً با 350 قطعه انجام شد. جیره های آزمایشی حاوی سه سطح ضایعات سیب زمینی (صفر، 15 و 25 درصد) و دو سطح مولتی آنزیم ( صفر و 2/0 درصد) و از روز 11 تا 42 مورد استفاده قرار گرفت.نتایج: مطابق نتایج میزان افزایش وزن روزانه گروه شاهد در دوره پایانی و کل دوره بهتر از سایر تیمارها بود. ضریب تبدیل غذایی در دوره رشد درگروه های تغذیه شده با ضایعات سیب زمینی پایین تر از گروه شاهد بود. دردوره پایانی ضریب تبدیل غذایی درگروه شاهد به طورمعنی داری پایین تر از سایرگروه های آزمایشی بود و این رویه درکل دوره پرورش نیز مشاهده شد. نسبت طول روده به وزن زنده درپرنده های تغذیه شده با سطح 25 درصد ضایعات سیب زمینی صرف نظر از کاربرد آنزیم، بالاتر از سایر گروه ها بود. ضایعات سیب زمینی درجیره غذایی باعث افزایش وزن نسبی سنگدان و کاهش چربی محوطه بطنی نسبت به گروه شاهد شد. سطح بالای ضایعات سیب زمینی (25درصد) به همراه مولتی آنزیم بطور معنی داری موجب کاهش میزان تری گلیسریدها وLDL کلسترول شده و همچین تیمار فوق منجر به بالا رفتن سطح HDL کلسترول سرم نسبت به گروه شاهد شده است. در ریخت سنجی روده نیز ارتفاع ویلی در ژژنوم و ایلیوم، همچنین عمق کریپت فقط در ایلیوم به طور معنی داری تحت تأثیر جیره های آزمایشی قرار گرفت.نتیجه گیری: به طورکلی با توجه به نتایج تحقیق حاضر، استفاده از ضایعات سیب زمینی به همراه مولتی آنزیم تأثیر مثبتی بر غلظت سرمی HDLکلسترول، پارامترهای مورفومتری روده و افزایش وزن بدن جوجه های گوشتی دارد. Manuscript profile

پروبیوتیک ها به عنوان استراتژی کنترل‌ زیستی پاتوژن‌های گوارشی مشترک منقله از غذا در ارتقاء امنیت غذایی مصرف کننده مورد توجه هستند. هدف از این پژوهش بررسی خصوصیات پروبیوتیکی و توانایی مهار پاتوژن‌های گوارشی منتقله از غذا توسط باکتری های اسید لاکتیکی جدا سازی شده از مجرای گوارش مرغ های بومی بود. در این مطالعه توانایی تحمل اسید و صفرا در 216 جدایه اسید لاکتیکی بررسی گردید و 13 جدایه برتر به منظور توالی یابی ژن 16 S rRNA انتخاب شدند. سپس توانایی مهار پاتوژن‌های گوارشی مشترک بین انسان و طیور توسط جدایه های انتخابی بررسی گردید. بررسی ژن 16S rRNA در این مطالعه مشخص نمود که تمامی جدایه های متعلق به جنس های لاکتوباسیلوس بودند. از سیزده جدایه جدا شده، 7 جدایه متعلق به گونه لاکتوباسیلوس روتری ((Lactobacillus reuteri، 3 جدایه لاکتوباسیلوس کریسپاتوس (Lactobacillus crispatus) و 3 جدایه لاکتوباسیلوس سالیواروس (Lactobacillus salivarius) بودند. تمام جدایه ها قادر به تحمل3= pH به‌مدت 3 ساعت و توانایی تحمل 3/0 درصد صفرا بودند. از میان جدایه های مورد بررسی، 3 جدایه متعلق به گونه L.salivarius و یک جدایه متعلق به گونه L. reuteri، از توانایی بهتری جهت مهار پاتوژن‌های گوارشی مشترک بین انسان و طیور برخوردار بودند. این مطالعه مشخص نمود که پتانسیل پروبیوتیکی مناسب در شماری از جدایه های لاکتوباسیل جداسازی شده از روده مرغان بومی ایران در شرایط برون تنی (in vitro)، آن‌ها را تبدیل به کاندیدهای مناسبی در ترکیب مکمل های پروبیوتیکی جهت ارتقاء امنیت غذایی مصرف کننده پس از انجام آزمایش‌ها درون تنی (in ovo) می نماید. Manuscript profile