بخش کشاورزی به منظور پاسخگویی به نیاز روزافزون غذا، به میزان زیادی به مصرف انرژی وابسته می‌باشد. یکی از چالش‌های کشاورزی پایدار اینست که هنوز اکثریت کشاورزان از انرژی فسیلی استفاده می‌نمایند. انتشار گاز دی‌اکسیدکربن در ایران خسارتی برابر با 277/26 میلیارد دلار بر کشور وارد کرده است که از این میزان 57/1 میلیارد دلار، سهم بخش کشاورزی می‌باشد. سرانه مصرف نهایی انرژی در بخش کشاورزی ایران 3/3 برابر متوسط جهانی می‌باشد. بنابراین، بکارگیری انرژی‌های در کشور اهمیت زیادی پیدا می‌کند. این مطالعه به اولویت‌بندی انرژی‌های تجدیدپذیر در بخش کشاورزی شمال ایران (گلستان، مازندران و گیلان) با استفاده از تکنیک وزن‌دهی آنتروپی و روش تاپسیس پرداخته است. اطلاعات موردنیاز این مطالعه، با استفاده از روش دلفی از 39 متخصص و خبره جمع‌آوری شده و پنج نوع انرژی تجدیدپذیر و پنج معیار مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داد اولویت‌بندی انرژی‌ها به ترتیب انرژی خورشیدی، انرژی بادی، انرژی زیست‌توده، انرژی برق‌آبی و انرژی زمین‌گرمایی می‌باشد و معیارهای محیط‌زیستی، سیاسی، اجتماعی، فنی و اقتصادی به ترتیب اهمیت در رتبه اول تا پنجم قرار دارند. Manuscript profile