ا توجه به نقش مهم اکسید نیتریک (Nitric oxide, NO) در بسیاری از فرآیندهای بیولوژیک در سلولها و بافتهای بدن از جمله در دوره حاملگی و مراحل مختلف آن، این مطالعه تأثیر مادهای بنام L-Arginine به عنوان پیشساز نیتریک اکساید و مادهای بنام L-NAME) (L-NG-Nitroarginine-Methyl More
ا توجه به نقش مهم اکسید نیتریک (Nitric oxide, NO) در بسیاری از فرآیندهای بیولوژیک در سلولها و بافتهای بدن از جمله در دوره حاملگی و مراحل مختلف آن، این مطالعه تأثیر مادهای بنام L-Arginine به عنوان پیشساز نیتریک اکساید و مادهای بنام L-NAME) (L-NG-Nitroarginine-Methyl Ester, به عنوان مهارکننده سنتز آن را بر روی تغییرات ساختاری و استریولوژیکی تیموس موش صحرایی باردار بررسی کرده است.32 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار با سن متوسط هشت هفته و وزن 250-200 گرم به طور تصادفی به 4 گروه هشتتایی شامل گروه کنترل، mg/kg 200L-Arginine ،mg/kg 20 L-NAME و L-Arginine + L-NAME تقسیم شدند. در روز 18 حاملگی، موشها با اتر بیهوش و سپس تیموس آنها خارج و در فرمالین 10 درصد فیکس شد. پس از پاساژ بافتی مقاطع با روش هماتوکسیلین- ائوزین (E&H) رنگآمیزی و بررسی بافت شناسی و مورفومتری انجام شد.L-Arginine با اثر تحریکی خود بر سنتز اکسید نیتریک، باعث افزایش جمعیت لنفوسیت T در تیموس و در نتیجه افزایش ضخامت کورتکس شده و از طرفی L-NAME با اثر مهاری بر سنتز اکسید نیتریک، باعث کاهش ضخامت مدولا میشود. تحلیل واریانس نشان داد که ضخامت کورتکس و مدولای تیموس در گروه L-Arginine در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معنیداری به ترتیب در سطح p=0.000 و p=0.002 داشت. ضخامت کورتکس و مدولا درگروه L-NAME کاهش معنیداری در مقایسه با گروه کنترل در سطح p=0.000 شان داد.
Manuscript profile
Journal of Animal Biology
,
Issue1,Year,
Summer
2023
نیتریک اکساید، در بسیاری از اندامهای بدن پستانداران تولید شده و اثرات فیزیولوژیک و پاتولوژیک فراوانی دارد. پیشساز تولید آن در بدن نام ال-آرژنین و سنتز آن توسط آنزیم نیتریک اکساید سنتتاز (NOS) بوده و مهارکننده آن ترکیب ال-نیترو آرژینین متیل استر (L-NAME) میباشد. در More
نیتریک اکساید، در بسیاری از اندامهای بدن پستانداران تولید شده و اثرات فیزیولوژیک و پاتولوژیک فراوانی دارد. پیشساز تولید آن در بدن نام ال-آرژنین و سنتز آن توسط آنزیم نیتریک اکساید سنتتاز (NOS) بوده و مهارکننده آن ترکیب ال-نیترو آرژینین متیل استر (L-NAME) میباشد. در تحقیق نجربی حاضر به بررسی اثرات این مواد بر تغییر ضخامت پرده شفاف (زونا پلوسیدا) فولیکولهای تخمدان در موشهای صحرایی باردار میپردازیم. 32 سر موش صحرایی بالغ نژاد ویستار، با وزن 250-200 گرم و سن متوسط هشت هفته انتخاب و به 4 گروه 8 تایی تقسیمبندی شدند: به جز گروه کنترل، بقیه گروههای باردار به ترتیب ال-آرژنین 200 میلی گرم/کیلوگرم، ال-نیم 20 میلی گرم/کیلوگرم و مخلوط دو ماده مذکور با همان دوزهای مشابه طی سه روز متوالی دریافت کردند. بعد از تزریق داخل صفاقی، روز 18 بارداری ابتدا موشها با اتر بیهوش و با انجام لاپاراتومی، تخمدانها خارج و پس از تهیه مقاطع بافتی، ضخامت پرده شفاف با استفاده از نرم افزارImage tools III اندازهگیری شد. ضخامت پرده شفاف به صورت معنیداری در گروه ال-آرژنین کاهش نشان داد (05/0 p <)، ولی اختلاف معنیداری بین گروه کنترل با سایر گروهها و نیز بین گروههای ال-نیم و ال-نیم + ال-آرژنین مشاهده نشد. نیتریک اکساید میتواند به عنوان یک عامل مخرب در شکلگیری پرده شفاف مطرح و همچنین سبب اختلال در عملکرد فولیکولهای تخمدان شود.
Manuscript profile
Journal of Animal Biology
,
Issue0,Year,
Winter
2024
در راستای پررنگتر شدن نقش مردان در برنامههای تنظیم خانواده، استفاده از روشهای جلوگیری از بارداری با قابلیت برگشت¬پذیری و عدم عوارض جانبی بر واکنشهای متابولیکی وابسته به آندروژن بسیار حائز اهمیت می¬باشد. بیشتر روشهای More
در راستای پررنگتر شدن نقش مردان در برنامههای تنظیم خانواده، استفاده از روشهای جلوگیری از بارداری با قابلیت برگشت¬پذیری و عدم عوارض جانبی بر واکنشهای متابولیکی وابسته به آندروژن بسیار حائز اهمیت می¬باشد. بیشتر روشهای موجود برای پیشگیری از باروری متمرکز بر زنان بوده و پژوهش در مورد روشهای پیشگیری به وسیله مردان از اهمیت بالایی برخوردار است. کانالهای کلسیمی در عملکرد درست اسپرم شرکت دارند و مسدود کردن این کانالها بر قدرت باروری مردان و ریتم ضربان قلب تأثیر دارد. لذا با تلاش بر حذف نقش مضرات مسدود کنندههای این کانالها بر چرخه ضربان قلب و حفظ نقش ضد باروری، طراحی داروی ضد توان باروری مردان با تأثیری بازگشتپذیر بررسی شد. هدف از این مطالعه تأثیر دو داروی پروپیلن گلایکول و استر بنزیل بر شاخصهای بافتی لولههای منیساز است. مطالعه حاضر بر روی 33 سر موش نژاد Sprague-Dawley حداقل 100 روزه و در محدوده وزنی 250-300 گرم انجام شد که به یک گروه سیزده تایی و دو گروه ده تایی تقسیم شدند. گروه اول استربنزیل و گروه دوم و سوم پروپیلن گلایکول و نرمال سالین روزانه 15 میلیگرم بر کیلوگرم داروی مورد نظر را به مدت 60 روز و به صورت تزریق زیر جلدی دریافت کردند. سپس نمونههای حاصل از فیکساتیو بیضه به روش هماتوکسیلین-ائوزین رنگآمیزی و شاخصهای بافتی لولههای منیساز با استفاده از استریومتری و مورفومتری اندازه¬گیری و بررسی شدند. کاهش قطر و محیط لولههای منیساز در گروه استربنزیل نسبت به دو گروه دیگر اختلاف معناداری را نشان داد، در حالی که تعداد لولههای منی¬ساز بین سه گروه مورد مطالعه هیچگونه اختلاف معناداری نداشت. به طور کلی داروی استر بنزیل بر شاخصهای لولههای منیساز مؤثرتر بود. احتمالاً با حذف اثرات قلبی عروقی و حفظ خواص ضدبارداری، بتوان از آن به عنوان یک ترکیب راهنما استفاده کرد.