در این مطالعه حساسیت و میزان تحمل ارقام پیاز رایج استان هرمزگان به تریپس پیاز Thrips tabaci در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با شش تیمار (قرمز محلی، سفید محلی، ساواناسوئیت، پریماورا، ارلی وایتگرانو و ریوبراوو) و چهار تکرار در شرایط طبیعی مزرعه مورد ارزیابی قرار گرفت. ارزیابی حساسیت ارقام بر اساس شمارش جمعیت لاروها و حشرات کامل صورت گرفت. بدین منظور نمونه برداری ها به فاصله زمانی دو هفته یک بار انجام و با روش شستشو، لاروها و حشرات کامل از بوته ها جدا و شمارش گردید. میزان تحمل ارقام در دو آزمایش سم پاشی شده و نشده با شمارش جمعیت تریپس و اندازه گیری عملکرد در پایان فصل بررسی شد. جهت عاری سازی بوته ها از تریپس در آزمایش سم پاشی شده از سم ایمیداکلوپراید 35٪ به صورت خاک کاربرد استفاده شد. نتایج نشان داد در آزمایش حساسیت از نظر جمعیت حشرات کامل بین تیمارها تفاوت معنی داری وجود نداشت. ولی از نظر جمعیت لارو ها و مجموع دو مرحله زیستی (لارو و حشرات کامل) بین تیمارها تفاوت معنی دار وجود داشت. به طوری که توده های قرمز و سفید محلی با میانگین 88/22 و 18/21 عدد (مجموع لارو و حشرات کامل) به ازای هر بوته بیشترین جمعیت و ارقام پریماورا و ساونا سوئیت با میانگین 8/8 و 17/11 عدد کمترین جمعیت را داشتند. بنابراین توده های قرمز و سفید محلی به عنوان ارقام حساس تر و ارقام پریماورا و ساونا سوئیت به عنوان ارقام مقاوم تر و ارقام ارلی وایتگرانو و ریوبراوو به عنوان ارقام نیمه حساس به تریپس معرفی می شوند. در آزمایش میزان تحمل از نظر عملکرد محصول بین تیمارها در دو آزمایش سم پاشی شده و نشده تفاوت معنی دار بود. به طوری که رقم ریوبراوو در دو آزمایش سم پاشی شده و نشده به ترتیب با میانگین 41667 و51000 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد را داشت. بنابراین علی رغم این که میانگین جمعیت تریپس روی رقم ریووبراوو نسبتا بالا و در حد ارقام حساس قرمز و سفید محلی ارزیابی گردید و بیشترین عملکرد را در حضور این مقدار از جمعیت تولید و افزایش عملکرد (%4/22) نسبت به عدم سم پاشی نشان داد می توان این رقم را متحمل ترین رقم مورد بررسی دانست. Manuscript profile