زمینه و هدف: زهر عقرب در مواردی باعث تولید سیتوکین های پیش التهابی از جمله اینترلوکین-2 به عنوان واسطه سندرم پاسخ التهابی سیستمیک می شود. از سوی دیگر سیکلوسپورین خواص مهار سیتوکین به خصوص اینترلوکین-2 را دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی و شناخت مداخله دارویی جهت کنترل و درمان آسیب هیستوپاتولوژیکی بافت کبد ناشی از مکانیسم های آسیب زای التهاب عقرب گزیدگی با تزریق سیکلوسپورین و زهر عقرب Odontobuthus doriae انجام گرفته است.روش کار: این مطالعه در موسسه سرم و واکسن سازی رازی کرج انجام صورت گرفت. در این تحقیق موش های سوری نر در 5 گروه ده تایی؛ گروه اول سرم فیزیولوژی، گروه دوم فقط یک دُز زیر حد کشندگی از زهر و گروه های 3 ، 4 و 5 علاوه بر یک دُز زیر حد کشندگی زهر، سیکلوسپورین را به ترتیب در دُزهای 10، 20 و 30 میلی گرم/کیلوگرم/ روز دریافت کردند. تعیین سطوح اینترلوکین-2، آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز سرمی و نیز تغییرات بافتی کبد با نمونه برداری از بافت کبد انجام شد.یافته ها: تزریق زهر باعث افزایش مقادیر اینترلوکین-2(05/0 ≥ P)، آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز سرم و درمان با سیکلوسپورین کاهش معنی دار سطح اینترلوکین-2 (05/0 ≥ P) و آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز را نشان داد. مطالعات بافت شناسی بهبود آسیب های اِدم، خون ریزی و پرخونی بافت کبد را در گروه ها پس از تزریق سیکلوسپورین در مقایسه با گروه دریافت کننده زهر نشان داد.نتیجه گیری: درمان با سیکلوسپورین موجب کاهش قابل توجه اثرات زهر عقرب بر روی مقدار اینترلوکین-2 و هم چنین مقادیر آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و آسیب بافت کبدی می گردد. Manuscript profile

پشه خاکی های زیر خانواده Phlebotomine ناقلین اصلی لیشمانیوز (سالک) و برخی بیماری های دیگر در سراسر جهان هستند. سالک یک بیماری بومی در بسیاری از نقاط ایران است. با توجه به اینکه در سالهای اخیر شاهد بروز سالک در استان البرز بوده ایم، واز آنجا که ارائه یک برنامه عملیاتی موثر جهت کنترل بیماریهای ناقل زاد، مستلزم شناخت فون ناقلین می باشد، مطالعه حاضر با هدف شناسایی فون این پشه خاکی ها در استان البرز انجام شد. جمع آوری پشه خاکی ها در طی ماه های مرداد، شهریور و مهر 1400 هر دو هفته یکبار، توسط تله های چسبان، از مناطق تعیین شده صورت گرفت. در این بررسی تعداد 1157 پشه خاکی جمع‌آوری و شناسایی شد. تعداد پشه خاکی های شکار شده از مکان های داخلی و خارجی به ترتیب 72/31 % و 28/68 % بودند. در مجموع، شش گونه از جنس Phlebotomus (Raynal, 1937) شامل (Scopoli, 1786) P. papatasi 695(07/60%)، (Shchurenkova, 1926) P. kandelakii 13(12/1%)،P. sergenti (Parrot, 1917) 232(05/20 %)،P. major (Annandale, 1910) 14(21/1%)،P. caucasicus (Marzinowsky,1917) 4(35/0%)، P. alexanderi (Alexandri Sinton, 1920) 18(56/1%)، و چهار گونه از جنس Sergentomyia (Artemiev, 1978) شامل S. tiberiadis (Adler, Theodor & Lourie, 1930) 109(42/9%)، S. Baghdadis (Adler & Theodor, 1929) 53(58/4 %)، S. sintoni (Sintoni Pringle, 1933) 14(21/1%)، S. clydei (Sinton, 1922) 5(43/0%)، بودند. این مطالعه نشان داد که P. papatasi (Scopoli, 1786) و P. sergenti (Parrot,1917) فراوان‌ترین گونه‌ها هستند و به نظر می‌رسد، می‌توانند ناقل بالقوه لیشمانیوز جلدی (سالک) در منطقه باشند. شناخت فون و جنبه های اکولوژیکی پشه خاکی ها می تواند به کنترل بیماری کمک کند. Manuscript profile