اشعار حافظ یکی از عالی ترین متن ها برای خوانش بوطیقایی به حساب می آید؛ هنر سازه‎های ایهام و طنز تأثیر به‌سزایی در تأویل اشعار حافظ دارد. حافظ در ساختار نحوی و ظرایف هنری از قرآن مجید متأثر است؛ چون که تار و پود کلام حافظ با آیات الهی پیوند خورده است. زبان اشارت حافظ در بردارندة مفاهیم ظریف رندانه همراه با زبان وحیانی و آسمانی است؛ در عین حال بیانگر مقام برزخی انسان است؛ هم سروکارش با لب جام و رخ ساقی سیمین ساق است هم بیانگر ناب ترین تجربة عرفانی است. این تحقیق با روش تحلیلی با استفاده از کلید واژه‌های "بوطیقا"، "هرمنوتیک" و "خوانش" انجام شده است. آنچه در مباحث زیباشناسی مطرح شده است شکل دیگری از تئورهای گادامر، پل ریکور، هایدگر و ژاک لاکان است؛ چون ژاک لاکان تأکید بر رابطة دال و مدلول زبان دارد و معتقد است هر چه این رابطه سیال‎تر باشد ارزش هرمنوتیکی آن بیشتر خواهد بود. به همین دلیل مباحث هنری به خصوص طنز و ایهام رابطة دال و مدلول را سیال‌تر و در نتیجه متن را به یک متن عالی ادبی تأویل‌پذیر مبدل می‌سازد. Manuscript profile