زمینه و هدف: مطالعات جدید نشان می دهند چاقی در بروز التهاب نقش موثری دارد، از طرفی التهاب خود می تواند عملکرد اندوتلیال عروق را تحت تاثیر قرار دهد. مقادیر بالای هموسیستئین می تواند منجر به ایجاد التهاب و آسیب اندوتلیوم عروقی گردد. همچنین نیتریک اکساید نیز به عنوان یکی از عوامل تاثیر گذار بر عملکرد اندوتلیال مورد توجه می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر 8هفته تمرینات TRX بر سطوح هموسیستئین ((Hcy و نیتریک اکساید ((NO در زنان چاق غیرفعال انجام گرفته است.مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 28 زن چاق بـا میـانگین سـنی: 82/0±34/44 سـال بطور تصادفی در دو گروه TRX (16نفر)و کنترل (16نفر) قرار گرفتند. برنامه گروه تجربی شامل تمرین TRX به مدت هشت هفته و سـه روز در هفتـه به مدت 60-50 دقیقه انجـام شد. مقادیر سرمی هموسیستئین ، نیتریک اکساید قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینات اندازه گیری شد. از آزمونهای تی مستقل و وابسته جهت بررسی اختلاف بین گروهها و تغییـرات درون گروهی استفاده شد.نتایج: پس از انجام هشت هفته تمرینات TRX نتایج مقایسه های درون گروهی و بین گروهی نشان داد میانگیـن شاخص هموسیستئین در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت (p=0.01)، هر چند اثر تمرینات بر سطح نیتریک اکساید معنی داری نبود.نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش به نظر می رسد، انجام تمرینات TRX می تواند به عنوان یک شیوه تمرینی در کاهش التهاب و بهبود عملکرد اندوتلیال در زنان چاق موثر باشد. Manuscript profile

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آرایش مختلف حرکات در تمرین مقاومتی بر پاسخ هورمون های کورتیزول و تستوسترون به یک جلسه فعالیت مقاومتی بود.روش شناسی: تعداد 12 مرد جوان سالم 19 تا 25 سال که هیچ گونه سابقه تمرین با وزنه را نداشتند به صورت تصادفی در 3 جلسه فعالیت مقاومتی با اعمال یکسان متغیرهای تمرین شرکت کردند. با فاصله 1 هفته آزمودنی ها سه جلسه فعالیت مقاومتی را اجرا کردند. در اولین جلسه حرکات به صورت بالاتنه-پایین تنه، جلسه دوم با ترتیب عکس و جلسه سوم به صورت یک درمیان انجام شد. 15 دقیقه قبل و بلافاصله پس از پایان هر سه جلسه فعالیت ورزشی مقاومتی از آزمودنی ها نمونه گیری خون به عمل آمد و مقادیر هورمونهای کورتیزول و تستوسترون اندازه گیری و نتایج با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه های تکراری در سطح 0.05 مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد تغییر در ارایش حرکات تغییری در پاسخ کورتیزول و تستوسترون به یک جلسه فعالیت مقاومتی ایجاد نمی کند (به ترتیب، P=0.118 و P=0.344) اما تغییر در ترتیب حرکات در زمانی که آرایش حرکات به صورت یک درمیان از حرکات بالا تنه و پایین تنه بود، دارای بهترین نسبت بین کورتیزول و تستوسترون بود (P=0.028).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد تغییر در ترتیب حرکات به صورت انجام حرکات به صورت یک حرکت بالاتنه و یک حرکت پایین تنه میتواند نسبت بین غلظت های تستوسترون به کورتیزول را در پایان یک جلسه تمرین بهبود بخشد. Manuscript profile

مقدمه:مشاهده شده 24 و 48 ساعت پس از مصرف دگزامتازون، تیموسیت ها به ترتیب 55 و 84% کاهش می یابند که این امر می تواند با کاهش توانایی تیموس در بلوغ و تمایز لنفوسیت های T همراه باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 4 هفته فعالیت تناوبی شدید بر بیان ژن IL-4 و IFN-γ در بافت تیموس رت های دارای ضعف سیستم ایمنی ناشی از دگزامتازون بود. روش:نمونه های تحقیق در مطالعه حاضر را 24 سر رت نر تشکیل می دادند که به صورت تصادفی در 3 گروه، گروه کنترل سالم، گروه کنترل تضعیف ایمنی گروه تضعیف ایمنی+ فعالیت تناوبی شدید، تقسیم بندی شدند. تضعیف سیستم ایمنی نمونه ها با تزریق دگزامتازون به مدت سه روز انجام شد و فعالیت تناوبی هم به میزان 5 جلسه در هفته، باشدت 85% سرعت معادل VO2max نمونه ها و به مدت 4 هفته انجام شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی در سطح 0.05≥α ، تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: داده ها نشان داد بیان ژن IFN-γ و IL4 با تزریق دگزامتازون نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (p=0.0001)، همچنین انجام تمرین تناوبی پرشدت به کاهش بیشتر مقادیر بیان ژن IFN-γ و IL4 در بافت تیموس منجر شد اما این کاهش معنی دار نبود (p=0.151). نتیجه گیری: این نتایج نشان داد دگزا متازون عملکرد تیموس در تولید سایتوکاین هایی التهابی و ضد التهابی را کاهش و از این طریق عملکرد آنها در بلوغ لنفوسیت ها را کاهش می دهد، همچنین انجام فعالیت تناوبی پرشدت این موضوع را تشدید می کند. Manuscript profile

مقدمه: استروئیدهای آنابولیک آندروژنیک اغلب توسط ورزشکاران برای بهبود عملکرد ورزشی مورد استفاده قرار می‌گیرد. از عوارض سوء‌مصرف این مواد، آسیب به کلیه گزارش شده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مصرف پروپولیس طی هشت هفته تمرین مقاومتی بر میزان فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز بافت کلیه در موش‌های نر مصرف‌کننده تستوسترون انانتات می‌باشد. روش‌شناسی: در این پژوهش تجربی 32 سر موش نر با سن 8 هفته و میانگین وزنی 50±250 گرم تهیه شدند. بعد از دو هفته آشناسازی و دو بار وزن‌کشی در هفته موش‌ها به طور تصادفی به 4 گروه: کنترل(C)، شم(RT)، تمرین مقاومتی+ تستوسترون(RT+T) و گروه تمرین مقاومتی+ تستوسترون+ پروپولیس(RT+T+P) تقسیم شدند. برنامه تمرین مقاومتی 5 روز در هفته با دو روز استراحت در هفته انجام گرفت. وزنه‌ها در هفته اول 60 درصد وزن بدن بودند و هر هفته 20 درصد وزن بدن اضافه می‌شد. موش های دریافت‌کننده استروئید، تستوسترون انانتات را به میزان 20 میلی‌گرم به صورت عضلانی دریافت کردند. گروه دریافت‌کننده پاک‌کننده پروپولیس را به میزان 400 میلی‌گرم به صورت گاواژ دریافت کردند. پس از تشریح برای سنجش غلظت GPX از بافت کلیه نمونه‌برداری شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه با SPSS24 صورت گرفت. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس یک‌طرفه نشان داد که تفاوت معنی‌داری در گروه‌های مورد پژوهش وجود دارد (0001/0=P) . بر طبق آزمون تعقیبی بونفرونی سطح غلظت GPX در گروه‌های تمرین+ تستوسترون و تمرین+ تستوسترون+ پروپولیس نسبت به گروه کنترل و شم کاهش معنی‌داری داشته‌اند. بحث و نتیجه‌گیری: به نظر می رسد مصرف تستوسترون می تواند در افزایش عوامل استرس اکسیداتیو در بافت کلیه تمرین کرده های مقاومتی موثر باشد. و مصرف پروپولیس برای درمان عوارض استروئید مصرف شده تاثیر موردنظر را در کوتاه مدت نداشته است. Manuscript profile

دیابت یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در کشورهای در حال توسعه است که عوامل مختلفی همچون فعالیت بدنی و رژیم غذایی مناسب می تواند باعث بهبود آن شود. هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر مصرف پودر کلم بروکلی به همراه تمرین استقامتی-مقاومتی بر فاکتور رشد فیبروبلاستی-21 (FGF-21) و مقاومت به انسولین در مردان چاق مبتلا به دیابت نوع دو می باشد. 44 مرد دیابتی داوطلب بر اساس معیارهای ورود به تحقیق به صورت تصادفی در چهار گروه 11 نفری شامل گروه تمرین-مکمل، گروه تمرین-دارونما (تمرین)، گروه مکمل ، گروه دارو نما که تمام گروه ها دیابتی بودند، تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل 30 دقیقه تمرین هوازی (دویدن) با شدت 70-60 درصد ضربان قلب بیشینه و 45 دقیقه تمرین مقاومتی با شدت 70-60 درصد یک تکرار بیشینه بود. مکمل کلم بروکلی نیز به صورت پودر اماده تهیه و به هر داوطلب 10 گرم در روز به مدت 12 هفته داده شد. نمونه های خونی 48 ساعت قبل از شروع تمرینات و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین گرفته شد . بررسی شاخص های بین گروهی نشان داد که در شاخص‌های FGF-21 (017/0p =) و مقاومت به انسولین (01/0p =)، بین گروه‌ های مختلف اختلاف معنی دار وجود دارد. در بررسی تغییرات درون گروهی نیز تغییرات معنی داری در شاخص‌ها اندازه گیری شده در گروه های مختلف مشاهده شد (05/0p <). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که 12 هفته مکمل یاری کلم بروکلی همراه با تمرینات ترکیبی سبب کاهش معنی دار FGF-21، گلوکز خون و مقاومت انسولینی در هر سه گروه مکمل، تمرین و تمرین-مکمل شده است. بنابراین به نظر می رسد مصرف کلم بروکلی در رژیم غذایی و تمرین به تنهایی و همچنین ترکیب این دو می تواند در تعدیل بیماری دیابت نوع دو نقش داشته باشد. Manuscript profile

مطالعات اپیدمیولوژیکی همواره از چاقی به عنوان پیش زمینه دیابت نوع 2 و بیماری‌های قلبی-عروقی حمایت نموده¬اند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر تمرینات تناوبی شدید بر بیان برخی ژن‌های موثر در هایپرتروفی فیزیولوژیکی قلبی (PI3K، AKT1و mTORc1) در رت‌های چاق نژاد ویستار انجام گرفت. برای این منظور، از 21 سر رت نر ویستار 10 هفته¬ای (10 ± 220 گرم)، 14 سر پس از القای چاقی توسط 6 هفته رژیم غذایی پر چرب به شیوه تصادفی به گروه‌های هفت¬تایی چاق کنترل و چاق تناوبی تقسیم شدند. هفت سر رت دارای وزن نرمال نیز به عنوان گروه نرمال انتخاب شدند. رت‌های گروه چاق تناوبی یک دوره تمرینات تناوبی 8 هفته‌ای (5 جلسه در هفته) در قالب دویدن¬های تناوبی روی تریدمیل را اجرا نمودند. گروه نرمال و چاق کنترل در برنامه تمرین شرکت نداشتند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، بیان ژن‌های PI3K، AKT1 و mTORc1 در بافت قلب اندازه¬گیری شد و توسط آزمون آنوای یکسویه و تست تعقیبی توکی بین گروه‌ها مقایسه شد. القای چاقی به کاهش AKT1، PI3K و mTORc1 در بافت قلب در گروه چاق کنترل نسبت به گروه نرمال منجر شد (001/0 = p). در مقایسه با گروه چاق کنترل، تمرینات تناوبی به افزایش بیانPI3K (001/0 = p) و mTORc1 (001/0 = p) منجر شد اما بیان AKT1 در پاسخ به تمرینات تناوبی تغییر معنی‌داری پیدا نکرد (603/0 = p). اجرای تمرینات تناوبی با بهبود بیان ژن‌های موثر بر هایپرتروفی فیزیولوژیکی قلب در رت‌های چاق همراه است. شناخت مکانیسم¬های سلولی مولکولی عهده¬دار این فرآیند نیازمند مطالعات بیشتری است.

Manuscript profile

Manuscript profile

هدف تحقیق حاضر، تعیین تاثير شش هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل دارچین بر بیان ژن رزیستین در بافت عضلانی کند انقباض موش‌های نر ویستار تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب می‌باشد. نمونه آماری تحقیق شامل 50 سر موش نر دو ماهه نژاد ویستار است که به طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند و هر گروه شامل ده سر موش بود. موش‌ها روزانه به حدود 20 گرم پلت و به ازاي هر 100 گرم وزن بدن به 12-10 ميلي¬ليتر آب دسترسی داشتند. گروه‌های دریافت¬کننده غذای پرچرب، روزانه به مقدار 5/1 میلی‌گرم به ازاء هر کیلوگرم از وزن بدن از امولسیون غذای پرچرب استفاده کردند. گروه تمرین هوازی، پنج روز در هفته و به مدت شش هفته در برنامه‌ تمرین هوازی روی نوارگردان الکترونیکی شرکت کرد. گروه مصرف عصاره دارچین ، 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن را به مدت 6 هفته دریافت کردند. برای تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي آماري t وابسته، آنالیز واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی استفاده گردید. نتایج نشان داد که اثرات رژیم غذایی پرچرب، ترکیب رژیم غذایی پرچرب و تمرین هوازی، ترکیب رژیم غذایی پرچرب و دارچین و ترکیب رژیم غذایی پرچرب، تمرین هوازی و دارچین بر متغیر ژن رزیستین در بافت عضلانی کند انقباض معنی دار است (05/0 ≥ p ). در نتيجه با توجه به اثرات بهینه و مطلوب دریافت عصار‌ه دارچین همراه با اجرای تمرین هوازی بر وزن بدن و میزان بیان ژن رزیستین و تعدیل اثرات نامطلوب دریافت رژیم غذایی پرچرب، توصیه می‌شود که همراه با اجرای تمرینات ورزشی هوازی از عصاره دارچین نیز استفاده شود.

Manuscript profile