در سال‌های اخیر پژوهشگران از مواد زیستی برای ساخت کامپوزیت‌ها در راستای بهبود مهندسی بافت و ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده استفاده کرده‌اند. در این پژوهش، سنتز و شناسایی نانوکامپوزیت ژلاتین - نانولوله کربن - هیدروکسی آپاتیت با روش سنتز در جا، صورت گرفت و اثر تغییر غلظت زیست پلیمر بررسی شد. نانوکامپوزیت‌ها با استفاده از روش‌های طیف‌سنجی فروسرخ تبدیل فوریه (FT-IR)، پراکنش انرژی پرتو X (EDAX)، پراش پرتو X (XRD) و میکروسکوپی الکترونی روبشی (SEM) شناسایی شدند. هم‌چنین، بررسی زیست فعالی آن‌ها در محیط آزمایشگاه به‌وسیله غوطه‌وری در مایع شبیه‌سازی‌شده بدن (SBF) صورت گرفت. بر اساس نتیجه‌های به‌دست ‌آمده تشکیل و توزیع ذرات نانو هیدروکسی آپاتیت به‌عنوان فاز معدنی در بستر زیست پلیمر تأیید شد. بررسی زیست فعالی نیز نشان داد که ژلاتین بستر مناسبی برای رشد و هسته‌زایی نانوبلورهای هیدروکسی آپاتیت است و افزایش غلظت ژلاتین تأثیر مطلوبی بر ریخت و توزیع نانوذرات داشتند. Manuscript profile

یکی از مهم‌ترین اهداف در صنعت چندسازه‌‌ها، دست‌یابی به موادی است که خواص مطلوب را فراهم کند. در این پژوهش اثر ضخامت چندسازه‌‌ها، کسر حجمی الیاف شیشه تقویت‌کننده با شکل‌های هندسی متفاوت برای تعیین ویژگی‌های کششی و ضربه‌پذیری نمونه‌های چندسازه‌ای مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. نتیجه‌های به‌دست آمده نشان داد ویژگی‌های کششی و ضربه‌پذیری نمونه‌های چندسازه‌ای تابع نوع الیاف تقویت‌کننده و مقدار مصرفی آن است. آزمون کششی نشان داد، در مقایسه با نمونه‌های چندسازه‌ای سوزنی نمدی و دو جهتِ، چندسازه‌‌های ساخته شده از الیاف یک جهتِ حاوی 20 و 30 درصد کسر حجمی الیاف با ضخامت 3 و 5 میلی‌متر بالاترین استحکام، مدول کششی و کمترین کرنش را فراهم کردند. درصورتی‌که نتیجه‌های به‌دست آمده از آزمون ضربه‌پذیری نشان داد که نمونه‌های چندسازه‌ای حاوی الیاف دو جهتِ دارای درصد کسر حجمی الیاف و ضخامت‌های مشابه، بیشترین مقاومت ضربه‌پذیری و انرژی ضربه را در مقایسه با چندسازه‌‌های حاوی الیاف سوزنی نمدی و یک جهتِ به نمایش گذاشتند. Manuscript profile