هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر زوج درمانی رفتاری تلفیقی بر صمیمیت زناشویی و تنظیم شناختی هیجان زنان متاهل شهر قم بود. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دانش آموزان مدرسه ابتدایی درمانیاب ناحیه 2 شهرستان قم بودند. نمونه پژوهش 30 نفر بودند که به روش دردسترس و داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه‌های تنظیم شناختی هیجان (CERQ) گارنفسکی و کرایج (2006) و پرسشنامه مقیاس صمیمیت زناشویی (MIS) تامپسون و واکر (1983) بود. قبل از اجرای برنامه آموزشی، از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. سپس برای گروه آزمایش، پروتکل آموزش مبتنی بر رویکرد زوج درمانی رفتاری تلفیقی، به مدت هشت جلسه آموزشی اجرا شد و مجدداً از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که آموزش مبتنی بر رویکرد زوج‌درمانی رفتاری تلفیقی بر صمیمیت زناشویی زنان متاهل، اثربخش است (001/0p < )، همچنین نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مبتنی بر زوج درمانی رفتاری تلفیقی بر تنظیم شناختی هیجان زنان متاهل اثربخش بوده است (001/0p < ). Manuscript profile

این پژوهش به‌منظور بررسی اثربخشی معنادرمانی گروهی بر عزت‌نفس دانشجویان دختر خوابگاه‌های دانشگاه علوم‌پزشکی تبریز انجام گردید. جامعه‌ی آماری شامل کلیه‌ی دانشجویان دختر خوابگاه‌های دانشگاه علوم‌پزشکی تبریز در سال 1386 می‌باشد. نمونه‌ی اولیه به تعداد 176 نفر انتخاب شد. سپس از بین آن‌ها 24 نفر از کسانی که نمرات آن‌ها حداقل یک انحراف‌معیار کم‌تر از میانگین، در آزمون عزت‌نفس کوپراسمیت(با چهار خرده‌مقیاس تحصیلی، خانوادگی، اجتماعی و عمومی) بود، به‌طور تصادفی به‌عنوان نمونه‌ی نهایی انتخاب و با جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند(12 نفردرگروه آزمایش و 12 نفردر گروه گواه). بعد از اجرای پیش‌آزمون، 10 جلسه معنادرمانی گروهی مطابق برنامه‌ی تدوین شده در مورد گروه آزمایش اجرا گردید. سپس پس‌آزمون در مورد هر دو گروه اجرا شد. داده ها با آزمون t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج تحقیق نشان داد که معنادرمانی گروهی موجب افزایش میزان عزت نفس دانشجویان دختر خوابگاه گردیده است. در خرده‌مقیاس‌ها، این روش روان‌درمانی موجب افزایش میزان عزت نفس تحصیلی شده امّا برخرده‌مقیاس‌های عزت نفس خانوادگی، اجتماعی و عمومی مؤثر نبوده است. پیشنهاد شده که روش معنادرمانی برای ارتقاء عزت‌نفس مورد استفاده قرار گیرد. Manuscript profile

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسه تأثیر دو روش مشاوره گروهی مبتنی بر زوج درمانی گاتمن و سیستمی-رفتاری بر صمیمیت زناشویی زنان متاهل شهر تهران می باشد. روش: پژوهش از نوع آزمایشی با اندازه‌گیری مکرر و با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل می‌باشد و برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های صمیمیت زناشویی الکسیس. جی واکر و لیندا تامپسون (MIS) استفاده شد. تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 انجام گرفت. جامعه آماری موردنظر شامل 100 نفر از زنان متأهل شهر تهران می‌باشد که داوطلبانه در سال 1398 به مراکز مشاوره فرا ذهن و مهمید تهران مراجعه کردند. تعداد 36 نفر که دارای کمترین نمرات از پرسشنامه صمیمت زناشویی بودند انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه 12 نفری قرار گرفتند. گروه‌های آزمایش و کنترل به‌صورت تصادفی انتخاب و هیچ مداخله‌ای روی گروه کنترل انجام نشد. پیش‌آزمون از هر سه گروه به عمل آمد و پس از پایان 14جلسه90 دقیقه ای زوج‌درمانی گروهی، پس‌آزمون گرفته شد و یک ماه بعد، آزمون پیگیری از گروه‌ها به عمل آمد. یافته­ها: نتایج  داده ها نشان داد که زوج‌درمانی به شیوه گاتمن و زوج‌درمانی سیستمی-رفتاری روی صمیمت زناشویی مؤثر بوده و این اثرگذاری در مرحله پیگیری هم پایدار بوده است، اما تفاوت معناداری بین این دو رویکرد ازلحاظ اثربخشی روی صمیمت زناشویی دیده نشد. نتیجه­گیری: با توجه به اثربخشی رویکردهای مورد مطالعه ، توصیه می شود از این رویکردها در مراکز مشاوره خانواده برای افزایش صمیمیت و رضایت زناشویی استفاده شود. Manuscript profile