یکی از مباحث تعالیم دینی مربوط به راهنمایی مردم درباره تغذیه است، آدمی برای ادامه زندگی احتیاج به غذا دارد. یکی از خدمات بزرگ پیامبران الهی راهنمایی بشر در مورد مواد غذایی بوده است. انبیا الهی از دیرباز ماکولات را به ناپاک و پاک تقسیم کرده و بعضی از حیوانات را حلال گوشت و بعضی را حرام گشت معرفی کرده‌اند. و به پیروان خود اجازه داده‌اند از حلال گوشت تغذیه کنند و از حرام گوشت اجتناب نمایند این مقاله با هدف بررسی فقهی تفسیری حلیت مأکولات در ادیان ابراهیمی بر مبنای آیه سوم سوره مائده و تعیین دیدگاه های آنان تدوین شده است. در این مطالعه توصیفی حلیت و حرمت مأکولات بررسی شده، و یافته های تحقیق بیانگر آن است که بعضی از نباتات و گوشت بعضی از حیوانات مناسب ساختمان بدن انسان نبوده و اگر از آنها تغذیه شود باعث عوارض نامطلوب می گردد. وجالب اینکه نه تنها روی بدن آثار خوب و بدی دارد بلکه از نظر معنوی و اخلاقی نیز در روان انسان، آثار نامطلوبی می گذارد. نظر واقع‌بین اسلام به تمام منافع و مضار جسمی و روانی خوردنی ها و آشامیدنی ها متوجه است. و در بعضی از موارد، یادآوری مفاسد جسمانی به ضرر های معنوی و روانی آن تصریح شده است، که یکی از مصادیق آیه سوم سوره مائده است که حکم به تحریم ۱۱ چیز از جمله خون، گوشت خوک وارد شده است که اطلاع و به کار بستن آنها موجب سلامت جسم و روان و نتیجه آن سلامتی آحاد بشر و جامعه خواهدبود. Manuscript profile