این آزمایش در بهار سال 1388 به منظور بررسی اثرات آبیاری تکمیلی و محلول پاشی سولفات روی بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود دیم رقم هاشم در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار و در 24 کرت اجرا شد. عوامل آزمایش متشکل از دو سطح آبیاری، (آبیاری و دیم) به عنوان کرت اصلی و سه سطح محلول پاشی سولفات روی در مقادیر (12، 24 و 36 گرم در لیتر) به عنوان کرت فرعی بودند. نتایج نشان داد که اثرآبیاری تکمیلی بر عملکرد دانه، وزن صد دانه، تعداد نیام در بوته، تعداد دانه در نیام و عملکرد بیولوژیک معنی دار شد. اثر مصرف سطوح مختلف سولفات روی بر صفات عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک نیز در سطح احتمال 1 درصد معنی دار گردید. اثر متقابل عوامل مورد بررسی برهیچ یک از صفات معنی دار نشد. بیشترین عملکرد دانه در تیمار آبیاری تکمیلی به میزان 2/567 کیلوگرم در هکتار و مصرف سولفات روی به مقدار 36 گرم معادل 504 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. بر اساس نتایج این بررسی، چنانچه رفع تنش خشکی در دوران رشد زایشی باشد، اثرات چشم گیری در افزایش و بهبود مقدار محصول تولیدی خواهد داشت. تاثیر مثبت استفاده از سولفات روی در مرحله گلدهی بر عملکرد دانه نخود نیز باید مورد توجه قرار گیرد. Manuscript profile

اجرای این طرح در سال 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه پیام نور فرمهین صورت گرفت. طرح در غالب بلوک کامل تصادفی در 4 تکرار و هر تکرار شامل 8 کرت اجرا شد. هر کرت شامل 5 خط کاشت به طول 6 متر وفواصل 50 سانتیمتر بود. هدف اجرای طرح تاثیر 3 عنصر ریز مغذی روی، آهن و منگنز بر کیفیت دانه سورگوم بوده است. تیمارها شامل محلولپاشی هر سه عناصر روی، آهن، منگنز، تیمار محلولپاشی 2 عنصر آهن و منگنز، تیمار محلولپاشی 2 عنصر آهن و روی، تیمار محلولپاشی عنصر روی و منگنز، تیمار محلولپاشی آهن، تیمار محلولپاشی روی، تیمار محلولپاشی منگنز و تیمار شاهد بود. محلول پاشی های عناصر در تمامی تیمارها حتی تیمارهای ترکیبی نیز به صورت جداگانه صورت گرفت. مصرف کودها به صورت محلولپاشی با غلظت 5 در هزار و کودهای مورد استفاده از نوع سولفاته بود. محلولپاشی در دو مرحله ساقه دهی و ظهور گل تاجی صورت گرفت. نتایج نشان داد که محلولپاشی توام آهن، روی و منگنز باعث افزایش عملکرد علوفه با 12/55 تن در هکتار و افزایش عملکرد دانه با 75/5 تن در هکتار گردید. Manuscript profile

به منظور بررسی اثرات تاریخ کاشت، تراکم بوته و سطوح مختلف نیتروژن بر عملکرد کمی وکیفی گلرنگ بهاره رقم محلی اصفهان آزمایشی بصورت دو ساله درسالهای زراعی1387و1389 در اراک اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل اسپیلت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل دو تاریخ کاشت 20 اردیبهشت ماه و 20خرداد ماه به عنوان کشت تاخیری و سطوح مختلف نیتروژن شامل 46، 92 و 138 کیلوگرم در هکتار، نیتروژن از منبع اوره و تراکم های گیاهی 400 و 800 هزار بوته در هکتار بود. بیشترین عملکرد دانه به میزان 3101 کیلوگرم و همچنین بیشترین عملکرد روغن به میزان999 کیلوگرم در هکتار مربوط به تیمار تاریخ کاشت20 اردیبهشت ماه و مصرف 138کیلوگرم نیتروژن در هکتار و تراکم 800 هزار بوته در هکتار بود. نتایج حاصله نشان داد تاریخ کاشت 20 اردیبهشت ماه با بهره گیری بهتر از شرایط محیطی عملکرد بیشتری را تولید کرد. تاریخ کاشت20 اردیبهشت نسبت به کشت تاخیری در اراک زمان مناسب تری برای کشت و تولید گلرنگ بهاره با عملکرد مطلوب می باشد. تراکم تاثیر بسیاری در عملکرد روغن گلرنگ بهاره دارد و بر اساس نتایج فوق تراکم 800 هزار بوته در هکتار نسبت به تراکم 400 هزار بوته در هکتار تاثیر مسقیم در عملکرد روغن گلرنگ بهاره دارد. Manuscript profile