شواهد ساختاری و زمینشناسی در منطقه گلپایگان نشان میدهد که دو سیستم گسل فعال به موازات و عمود بر راندگی اصـلی زاگرس وجود دارد. گسل شازند با طول 190کیلومتر یکی از گسلهای اصلی منطقه است که با روند شمال غرب- جنوب شـرق از شمال غرب شازند تا جنوب غرب اصفهان امتداد یافته است. در حوالی شهر گلپایگان، گسل شازند و شاخه فرعی آن،" گسل حسین آباد" باعث بوجود آمدن منطقه فعال شده اند. این گسلها دارای مولفههای شیبی معکوس و امتدادی راستگرد میباشند. گسل شازند باعث جابجایی و چرخش مخروطهای افکنه و آبرفتهای کواترنری، تغییر مسیر 4کیلومتری رودخانههای گلپایگان و خمـین، بـالا آمدگی دشت گلپایگان و فرسایش قائم شدید گردیده است. افزایش سرعت فرسایش قائم در سالهای اخیر و آثار برجـای مانـده از حرکت گسلها بر روی رسوبات کواترنری، نشان میدهد که منطقه گلپایگان از نظر زمین ساختی فعال است Manuscript profile

منطقه رامشه در حاشیه شمال شرقی کوهزاد زاگرس از جمله مناطقی است که در طی حرکات فشاری و امتداد لغز، همزمان و پس از برخورد صفحه عربی، متحمل تغییر شکل شده است. این منطقه که در بین گسلهای رامشه و شهرضا قرار دارد، به خوبی آثار تغییر شک لهای شکننده و شکل پذیر را نشان م یدهد. گسل های اصلی این منطقه فعال م یباشند و آثار جابجایی و قطع رسوبات کواترنری در طول مسیر آن ها دیده می شود. بررسی میدان تنش دیرین در این منطقه نشان می دهد که منطقه رامشه از سمت جنوب - جنوب غرب تحت تأثیر کوتاه شدگی قرار گرفته است و حرکات راستگرد جوان در تکامل ساختاری آن نقش به سزایی داشته است. در طی این حرکات ساختار گل مانند مثبت در بین گس لهای اصلی منطقه تشکیل شده است. Manuscript profile