این تحقیق به تحلیل و بررسی استفاده از انبرک‌های پلاسمونیکی در زمینه بیوتکنولوژی با تمرکز بر روی یک انبرک فیبرنوری دو¬ هسته‌ای پلاسمونیک متمایل می¬پردازد. این انبرک با استفاده از نرم‌افزار کامسول طراحی و مدل‌سازی شده و توسط شبیه‌‌سازی‌های عددی، ظرفیت خود در به دام‌اندازی ذرات پلی‌استایرن در مقیاس نانو را به معرض نمایش می¬گذارد. نتایج به دست آمده از تحقیق نشان می‌دهد که تغییرات در پارامترهای مختلف هم¬چون طول موج مورد استفاده، شعاع ذره به دام افتاده، و ضریب شکست محیط مورد استفاده، به تغییر در نیروی به دام انداز منجر می‌شود. افزایش ضریب شکست محیط و ابعاد ذرات باعث افزایش چشم‌گیر در نیروی اعمالی می‌گردد، به‌ویژه در طول موج‌های کوتاه این مسئله نمایان‌تر است. این یافته‌ها نشان می‌دهد که ساختار پلاسمونیکی پیشنهادی دارای نیروی به دام‌انداز بسیار بالاست و این امر قابلیت ارتقاء محسوسی نسبت به تحقیقات قبلی را داراست. این پیشرفت‌ها در زمینه بیوتکنولوژی نه تنها امکان دستکاری دقیق¬تر و اثربخش‌تر ذرات در مقیاس نانو را ایجاد می‌نمایند، بلکه ایجاد فناوری‌های نوین در حوزه پزشکی و دیگر علوم زیستی را تسهیل می‌دهند. این پیشرفت‌ها به طور مستقیم و غیر مستقیم به بهبود سیستم‌های تشخیصی و درمانی نیز کمک خواهند کرد. Manuscript profile