تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر آنتی بیوتیک فسفو مایسین و همچنین پروبیوتیک مخمری ساکارومایسس بولاردی و ساکارومایسس سرویزیه بر عملکرد، فعالیت آنتی اکسیدانی و بیان ژن اینترلوکین-6 در گوساله‌های شیرخوار هلشتاین انجام شد. جهت انجام آزمایش 20 راس گوساله تازه متولد شده هلشتاین پس از تغذیه با آغوز در قالب یک طرح کاملا تصادفی از سن 3 روزگی در 5 تیمار و 4 تکرار (هر تکرار شامل 1 راس گوساله) به مدت 60 روز توزیع شدند. جیره تیمارهای آزمایشی شامل 1: شاهد (بدون مصرف آنتی بیوتیک و پروبیوتیک)، 2: فسفومایسین (165/0 گرم/کیلوگرم وزن بدن)، 3: ساکارومایسس بولاردی محلول در شیر (1 گرم/کیلوگرم وزن بدن)، 4: ساکارومایسس سرویزیه محلول در شیر (1 گرم/کیلوگرم وزن بدن) و 5: مخلوط ساکارومایسس بولاردی و ساکارومایسس سرویزیه به صورت محلول در شیر (هرکدام 1 گرم/کیلوگرم وزن بدن) بودند. مقدار خوراک مصرفی، افزایش وزن و ضریب تبدیل هیچ یک از تیمارها تفاوت معنی داری را با شاهد نداشتند (05/0<P). مقدار انزیم های گلوتاتیون پراکسیداز و سوپر اکسید دیسموتاز سرم و همچنین مقدار بیان ژن اینترلوکین-6 در کل دوره در گوساله هایی که از مخلوط ساکارومایسس بولاردی و ساکارومایسس سرویزیه استفاده کرده بودند بالاترین اختلاف معنی دار را با شاهد داشتند (05/0>P). به طور کلی استفاده از مخلوط پروبیوتیک های مخمری نسبت به استفاده جداگانه آنها و همچنین نسبت به آنتی بیوتیک در تغذیه گوساله ها تاثیر بیشتری بر روی سیستم انتی اکسیدانی و سیستم ایمنی گوساله‌ها داشت. Manuscript profile