هدف این پژوهش بررسی نحوه مدیریت شایستگی و نحوه برنامه‌ریزی آموزشی در کارشناسی فناوری اطلاعات در کشورها یا حوزه های استحفاظی مختلف و مقایسه آن با وضعیت ایران بوده است. روش شناختی پژوهش حاضر، آمیخته از نوع به هم تنیده بوده و روش های تحقیق شامل بررسی اسنادی و روش زمینه یابی بوده است. در بررسی اسنادی، جامعه آماری شامل اسناد مرجع بین‌المللی و ملی، مقالات و پژوهش های علمی بوده است. در روش زمینه یابی، که ابزارهای تحقیق شامل مصاحبة نیمه‌ساختارمند، پرسشنامه و فن دلفی است جامعه و نمونه متناسب با هر ابزار تعیین شده است. یافته های پژوهش نشان داد که نوع برداشت از شایستگی بر مدیریت شایستگی و برنامه ریزی آموزشی تأثیر می‌گذارد. دیگر یافته ها نمایان ساختند که در حوزه مهندسی از جمله کارشناسی فناوری اطلاعات، شایستگی در طول چهار مرحله پرورش یافته، سنجیده شده و بسط می یابد که به چرخه شایستگی مهندسی شهرت دارد. در کشورها یا حوزه های استحفاظی مختلف، الگوهای تقریباً مشابهی برای استقرار صحیح چرخه شایستگی در مهندسی خصوصاً در حوزه فناوری اطلاعات ارائه شده است. همچنین یافته های پژوهش حاضر نشان داد که الگوی مناسبی برای مدیریت چرخه شایستگی کارشناسی فناوری اطلاعات در ایران وجود ندارد و چرخه مذکور به‌درستی استقرار نیافته است. Manuscript profile