هدف: ﻳﻜﻲ از وﻗﺎﻳﻊ اﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺬﻳﺮی ﻛﻪ در زﻧﺪﮔﻲ آدﻣﻲ رخ ﻣﻲدﻫﺪ ﭘﺪﻳﺪة ﺳﺎﻟﻤﻨﺪی اﺳـﺖ و در ﻫﻤﺔ ﺟﻮاﻣﻊ ﺑـﺸﺮی ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان ﺗﻌﺪاد ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ از ﺟﻤﻌﻴﺖ را ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ. بدین منظور پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد امید درمانی بر شادکامی و بهزیستی روانشناختی سالمندان انجام گردید. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری پژوهش سراهای سالمندان مناطق 1و2 شهر تهران بود، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 30 نفر(از 3 مرکز با میانگین سنی 65 تا70 سال) در پژوهش شرکت کردند و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی‌ها قبل و بعد از مداخله به پرسشنامه‌های شادکامی آکسفورد (1989) و بهزیستی روانشناختی ریف (1995) پاسخ دادند. گروه آزمایش تحت آموزش امید درمانی به مدت هشت جلسه 90 دقیقه‌ای بصورت هفتگی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت ننمودند. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزار spss-19 استفاده گردید و از طریق آزمون آماری کوواریانس چند متغیری داده‌ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که میانگین نمرات بهزیستی روان شناختی و شادکامی در گروه آزمایش، افزایش معنی داری در مرحله پس آزمون، نسبت به گرول کنترل داشته است. نتایج تحلیل کوواریانس حاکی از آن بود که امید درمانی به شیوه گروهی میزان بهزیستی روان شناختی و شادکامی سالمندان گروه تحت مداخله را در مرحله پس آزمون به طور معناداری افزایش داده بود(01/0>P).نتیجه گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد امید درمانی به عنوان یکی از روش های آموزشی توسط مشاوران در سراهای سالمندان دولتی و خصوصی می‌تواند استفاده شود. Manuscript profile

بیماری آلزایمر یک نوع اختلال عملکرد مغزی است که به تدریج توانایی ذهنی بیمار تحلیل می رود و باعث بروز نابسامانى در کارکردهاى شناختى، شخصیت، اندیشه و ادراک فرد مى شود. هدف: این پژوهش به بررسى مشکلات مراقبان نزدیک بیمار مبتلا به آلزایمر و رابطه آن با سلامت روان مراقبان پرداخته است. روش: روش پژوهش همبستگی بود و در این مطالعه ٤٨ مراقب نزدیک بیمار آلزایمرى در شهر تهران که حداقل ٦ ماه تجربه مراقبت داشتند با روش نمونه گیرى هدفمند وارد مطالعه شدند. داده ها به وسیله پرسش نامه های اطلاعات فردى، سلامت عمومی گلدبرگ و ارزیابى تحمل مراقبت کننده از بیمارانجمع آوری گردید. یافته ها: با توجه به آزمون سلامت عمومی که هرچه نمره آزمون بالاتر باشد، آزمودنی ها از سلامت روان کمتری برخوردارند، آزمودنى ها در آزمون سلامت عمومی میانگین نمره 81/28 را کسب کردندکه نشان دهنده ناراحتى خفیف است. آزمون همبستگى پیرسون وجود رابطه معنى دار بین مشکلات مراقبتى و سلامت روان را نشان داده است. نتیجه گیری: از این رو، نتایج پژوهش حاضر نشان داد که مراقبان نزدیک بیماران آلزایمرى، همچنان در معرض اختلالات جسمى و روحى و اجتماعى می باشند. از این رو، نهادهاى مسئول و اعضای خانواده بیمارانآلزایمرى باید درباره این مسئله، توجه خاصی به این گروه از مراقبانداشته باشند که با کاهش فشاربار مراقبتی، توان حل مسئله و امیدواری در زندگی مراقبت کنندگان افزایش می یابد و هم چنین در سیر بیماری توأم با آرامشِ بیماران مؤثر مى باشد. Manuscript profile