شیوه کشت نیشکر عموماً متأثر از شرایط مکانیزاسیون بوده و همواره با مشکل فواصل زیاد بین ردیف‌های کشت مواجه بوده است. از طرف دیگر کشت غیرجنسی آن از طریق کشت قلمه‌ها و تأثیرگذاری خصوصیات قلمه امکان کنترل دقیق تراکم کاشت را فراهم نمی‌آورد. لذا؛ لزوم بازنگری در الگوی کاشت نیشکر و البته با در نظر داشتن محدودیت‌های مکانیزاسیون امری ضروری است. با هدف بررسی اثر الگوی کاشت بر تغییرات عملکرد و صفات کمی و کیفی نیشکر رقم CP57-614 در سال زراعی 93-1392 در مزرعه تحقیقاتی کشت و صنعت نیشکر امیرکبیر در جنوب خوزستان تحقیقی در قالب طرح آماری بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمار مورد بررسی الگوی کاشت در شش سطح (شامل فاصله کاشت 180 سانتی‌متر دو ردیفه (شاهد)، فاصله کاشت 180 سانتی‌متر یک ردیفه، فاصله کاشت 150 سانتی‌متر یک ردیفه، فاصله کاشت 90 سانتی‌متر یک ردیفه، فاصله کاشت 180 سانتی‌متر سه ردیفه روی پشته، فاصله کاشت 180 سانتی‌متر سه ردیفه کف جوی) بود که به طور تصادفی در کرت‌ها قرار داده شد. تیمارهای 90 سانتی‌متر یک ردیفه و 180 سانتی‌متر دو ردیفه بیشترین عملکرد را به میزان‌های 104/21 و 86/533 تن در هکتار تولید نمودند و در مجموع از لحاظ صفات مورد بررسی برتر از سایر تیمارها بودند. تیمارهای کشت سه ردیفه چه به لحاظ مصرف قلمه و چه به لحاظ عملکرد تولیدی، در مقایسه با سایر تیمارها، مطلوب نبودند. بر اساس نتایج حاصله هیچ یک از روش‌های کشت مورد بررسی به لحاظ خصوصیات کیفی، نسبت به یکدیگر برتری نداشتند. Manuscript profile