مقدمه: کشش PNF براي ايجاد پيشرفت بيشتر در عملكرد عضلاني بيشينه، كاهش آسيب عضلاني، كاهش كوفتگي عضلاني و افزايش تحريك پذيري مفصل قبل از تمرینات ورزشی مورد استفاده قرار مي¬گيرد. در نتیجه هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر حاد کشش PNF بر نرخ توسعه نیروی عضلات همسترینگ و چهارسر ران در ورزشکاران دارای ولگوس دینامیک زانو می¬باشد. روش پژوهش: نمونه آماری مطالعه حاضر شامل 12 نفر دختر جوان و ورزشکار است که به روش نمونه‌گیری در دسترس و به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و همگی دارای ولگوس داینامیک زانو بودند. آزمودنی‌ها یک مرتبه کشش PNF را برای عضله هدف انجام و سپس برای انجام آنالیزهای مربوطه روی فورس پلیت قرار می‌گرفتند و طبق پروتکل‌های تدوین شده، نرخ توسعه نیروی آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. از آنجا که بررسی اثر حاد کشش مورد نظر محقق بود، قبل از هر تست یک مرتبه پروسه کشش PNF برای عضله هدف انجام می‌شد. بررسی آماری داده¬ها با استفاده از SPSS 24 و آزمون‌ آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر انجام شد. يافته¬ها: تفاوت آماری معنی‌داری در نرخ توسعه‌ی نیروی عضلات همسترینگ پس از اعمال کشش بین عضلات آگونیست و آنتاگونیست مشاهده نمی‌شود (229/0). اگرچه با توجه به نتایج این بخش می‌توان بیان کرد که یک وهله کشش حاد PNF بر نرخ توسعه نیروی عضلات همسترینگ در ورزشکاران دارای ولگوس دینامیک زانو اثر معنی‌داری دارد (017/0 و 016/0). نتيجه گيري: با توجه به نتایج تحقیق حاضر می¬توان بیان داشت که برای ورزشکاران دارای ولگوس دینامیک زانو از کشش حاد PNF جهت بهبود نرخ توسعه نیروی عضله همسترینگ استفاده شود. Manuscript profile

Background: Carrying a backpack incorrectly can have an impact on the musculoskeletal system. The aim of this study was the influence of different ways of backpack carrying on pelvic kinematics during gait among male students.Methods: Twelve boys aged 7–12 years from Yazd participated in this study. Using a three-dimensional motion analysis system, unilateral and bilateral evaluations of walking while carrying backpacks were conducted. The data were processed using MATLAB software. The Shapiro-Wilk test was performed to determine data distribution, and the paired t-test was employed for statistical analysis (p<0.05).Result: According to the research's findings, the two carrying techniques had similar amounts of anterior pelvic tilt. However, the unilateral backpack approach had slightly greater values for this angle. Due to the positioning of the body on the ground and the slower rate of thigh extension, the graph is downward throughout the stance phase of stepping, which comprises approximately the first 60% of the gate cycle. Additionally, the two carrying techniques in this range differ the most from one another. The levels of coordination variability differed by 30 to 40 degrees in various deciles between the two carrying techs. Furthermore, compared to the bilateral carrying approach, the unilateral carrying strategy had substantially higher hip rotation variability.Conclusion: Generally, the results indicated that except for hip-thigh coordination during walking, there are no appreciable differences in the effects of various backpack carrying techniques on the risk factors for hip-thigh injuries. Except for pelvic-thigh coordination during walking, while using various backpack carrying techniques, a significant difference was noticed. Manuscript profile