چکیدهقرنیه سالم مهمترین عامل در مسیر اپتیکی چشم محسوب میشود. کوری قرنیه بهعلل و شدتهای متفاوتی رخ میدهد و در اغلب موارد مناسبترین درمان پیوندآلوگرافت است. محدودیتهای نگهداری و کمبود بافت آلوگرافت، استفاده از بافتزنوگرافت را در کنار بیومتریالهای سنتتیک و قرنیه مصنوعی، به عنوان جایگزینمطرح ساخته است. تحقیق حاضر با توجه به نیاز دسترسی به منابع دهنده بافتی، بااستفاده از قرنیه شترمرغ و بهرهگیری از فناوری بدون سلول کردن بافت، به تهیهماتریکس خارج سلولی از قرنیه میپردازد.ده عدد سر شترمرغ از کشتارگاه تهیه شد. پس از آماده سازی و جداسازی قرنیه، باترکیب دو روش شیمیایی مکانیکی و دترجنت یونی، دیسک آسلولار تهیه گردید.بهمنظور تأیید حذف سلولها و حفظ ساختار قرنیه، مقاطع بافتی با میکروسکوپنوری و الکترونی، مورد مطالعه ریزبینی و فوق ریزبینی قرار گرفتند. ارزیابیشفافیت و ضخامت قرنیه به صورت ماکروسکوپی صورت گرفت.مطالعه ریز بینی نمونههای فرآوری شده نشان دهنده حذف سلولهای قرنیه و حفظیکپارچه غشاء پایه بود. بررسی بافت همبندی در مطالعه فراساختاری حاکی از عدمبهم ریختگی در ساختار کلاژنی به همراه افزایش فاصله بین دستجات کلاژنی بود.دیسک آسلولار با درجاتی از کدورت، پس از غوطه ور سازی در گلیسرول 100درصد شفاف گردیدمطالعه حاضر نشان داد با روش کار اشاره شده، دستیابی به بافت بدون سلول از قرنیهشترمرغ امکان پذیر میباشد و پس از انجام سایر آزمایشها نظیر کشت سلول، ایمنی وبیومکانیک، قابلیت کاربرد در مطالعات بالینی تجربی را خواهد داشت. Manuscript profile

هدف از مطالعه حاضر بررسی زمینه درمان ناباروری مردان می باشد، زیرا درمان ناباروری در گروه بیماران سرطانی که تحت درمان با داروهای گنادوتوکسیک قرار می گیرند، حائز اهمیت می باشد. هدف اصلی مطالعه صورت گرفته، مقایسه دو گروه متقاوت از روش های کشت سلول های بنیادی اسپرماتوگونیو بررسی میزان قدرت تمایز و تکثیر این سلول ها می باشد. پیوند موفق سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی (SSCs) در بررسی‌هایآزمایشگاهی نیازمند بستر کشت مناسب برای تکثیر و تمایز این سلول‌ها می‌باشد. ماتریکس خارج سلولی طبیعی ریز محیط مناسبی را برای کشت سلول‌های بنیادی فراهم می‌آورد. در بررسی حاضر، ما در صدد بودیم تا قابلیتتکثیر و تمایز سلول های بنیادی اسپرماتوگونی را در شرایط استفاده از سیستم میکروفلوئیدیک(ex vivo) مورد ارزیابی قرار دهیم. از سویی در این مطالعه نتایج حاصله را با شرایط کشت در پلیت های آزمایشگاهی متداول (in vitro)برای قابلیت تولید و گسترش SSCs مورد مقایسه قرار دادیم. در ابتدا سلول های بنیادی اسپرماتوگونی از موش های نوزاد را جداسازی کرده و در کشت in-vitroسلول هایجداسازی شده را در پلیت های کشت بر روی داربست متشکل از هیالورونیک اسید، کیتوزان و بافت آسلولار شده بیضه کشت داده و در بررسی ex-vivo سلول های بنیادی اسپرماتوگونیال استخراج شده را در سیستم میکروفلوئیدیک بدون حضور داربست کشت میدهیم. در بررسیex vivo، از موش‌های نر نوزاد نژاد NMRIسلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی استخراج گردید.در ادامه سلول های استخراج گردیده در چیپ میکروفلوئیدیک طراحی شده فاقد پمپ خارجی منتقل گردیده اند و پس از مدت یک ماه روند کشت مذکور را با ارزیابیIHC مورد مقایسه و مطالعه قرار داده شد. در نمونه های مورد مطالعه استقرار سلول ها در لومن منی ساز، رنگ آمیزی DAPI و ایمونوهیستوشیمی ارزیابی گردیده اند. نتیجه بررسی های ایمونوهیستوشیمی نشان دهنده ی افزایش معنی دار بیان مارکرهایPLZF و TEKT1 در مدل های ex-vivoبوده است(P<0.05). در نهایت، نتایج حاصله نشان داد که قابلیت سلول های بنیادی اسپرماتوگونی در القا اسپرماتوژنز و تولید سلول های هاپلویید در شرایط کشت بافت بیضه در سیستم میکروفلوِئیدیکاختلاف معنی دار در مقایسه باشرایطکشت متداول در پلیت های آزمایشگاهی برای سلول های مذکور دارد. در نهایت سیستم میکروفلوئیدیک قادر است بستر حمایتی برای تکثیر و تمایز SSCها فراهم آورد. به علاوه، تکثیر و تمایز این سلول‌ها در شرایط ex vivoمی‌تواند شرایطی موثر برای درمان آزواسپرمی فراهم آورد. Manuscript profile