بررسی عدم توازن شاخص آموزش در پاردایم توسعه انسانی بین استانهای کشور با تأکید بر برنامه پنجم توسعه
محورهای موضوعی : مدیریت و برنامه ریزی آموزشیلیلا کلانتری دهقی 1 , ایرج ساعی ارسی 2 , ساسان ودیعه 3
1 - دانشجوی دوره دکتری جامعه شناسی اقتصادی و توسعه، گروه جامعه شناسی، دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی ،تهران، ایران
2 - استادیار گروه جامعه شناسی، واحد ابهر، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران.
3 - استادیار گروه جامعه شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران.
کلید واژه: شاخص توسعه انسانی, شاخص آموزش, عدم توازن, برنامه پنجم توسعه, عدالت آموزشی,
چکیده مقاله :
زمینه: دنیای امروز توسعهیافتگی را در ابعاد چندجانبه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگ تعریف میکند. شاخص توسعه انسانی بهعنوان بخش حائز اهمیت توسعه بر بستر وجودی عواملی شکل میگیرد که یک عامل مهم آن شاخص آموزش است که توازن در توزیع آن بهعنوان یکی از شرایط مستعد بسترساز توسعه در هر جامعه است. هدف: هدف از انجام این تحقیق مقایسه شاخص آموزش در میان استان های کشور و اکتشاف عوامل مؤثر بر عدم توازن سطح شاخص آموزش و طراحی پارادایم شاخص توسعه انسانی در بین استانهای کشور است. روش: تحلیل توصیفی- مقایسهای شاخص آموزش و شاخص توسعه انسانی میان استانهای کشور و استفاده از روش اکتشافی، دادههای کیفی بهدستآمده از مصاحبهها، از روش نظریه داده بنیاد و با استفاده از نرمافزار Maxqda تجزیه و تحلیل گردید و جهت دستیابی به پارادایم عدم توازن سطح شاخص توسعه انسانی کدگذاریها صورت پذیرفت. یافتهها: بررسیها نشان میدهد شاخص آموزش عامل مؤثر و بنیادین در دستیابی به توسعه انسانی و در نهایت توسعه کشور است و در توزیع شاخص آموزش میان استانهای کشور توازن وجود ندارد. درنهایت پنج عامل عدم توازن شاخص توسعه انسانی شناساییشده است که شامل: امکانات آموزشی، امکانات بهداشتی و رفاهی، برنامهریزی نامناسب، توسعه نامتوازن و فقر اقتصادی میباشد. بنابراین این عوامل موجب شکلگیری و تحقق توسعه انسانی خواهند شد. نتایج: عدم توازن در توزیع شاخصهای آموزش بهعنوان عامل بنیادین توسعه انسانی در میان استانهای کشور یکی از موانع بزرگ توسعه محسوب میشود. باید از طبقاتی بودن شاخص آموزش فاصله گرفت و در دسترسی آحاد جامعه به شاخص آموزش و توسعه انسانی توازن برقرار گرفت.
Background: It defines the modern world in economic and cultural aspects. The human development index is formed as a part of growth based on the existence of factors, and an important factor of that index is the balance in its education as one of the predisposing conditions for development in any society. Goals: The purpose of this research is to explore the factors affecting the imbalance of the level of the education index and design the paradigm of the human development index among the provinces of the country. Method: Descriptive analysis - comparisons of education indicators and human development index in the provinces of the country and using the exploratory method, qualitative data obtained from interviews, using the given theory method based on and using the Maxqda software, analyzes and analyzes and to achieve the paradigm Failure. The balance of the human development index level of the coding’s was done. Key Findings: The research reveals the education index as a fundamental driver of human development and, ultimately, national progress. However, an imbalance in the distribution of the education index is observed across Iranian provinces. Five key factors are identified as underlying causes of this imbalance: -Educational Facilities. -Healthcare and Welfare Facilities. -Inadequate Planning. -Uneven Development. Recommendations: To address these challenges, the following measures are proposed: -Balanced Development of Educational Facilities. -Enhancement of Healthcare and Welfare Services. -Comprehensive and Structured Planning in Education. -Poverty Reduction. By implementing these measures, we can move towards equitable distribution of the education index across society, paving the way for achieving sustainable human development.
