بررسی آیرونی نمایشی/ تقدیر در داستان «پادشاه و کنیزک» در دفتر اوّل مثنوی مولانا
محورهای موضوعی : متون زبان و ادبیات فارسی
محمّد امین احسانی اصطهباناتی
1
(دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیّات فارسی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران.)
عنایت الله شریف پور
2
(دانشیار گروه زبان و ادبیّات فارسی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران.)
کلید واژه: تقدیر, آیرونی, داستان کنیزک,
چکیده مقاله :
با وجود اینکه آیرونی در ادبیّات منظوم ایران، نمونه‌های فراوانی دارد، در حوزۀ نقد، کمتر به آن توجّه شده است. آیرونی، نوعی شیوۀ بیان است که تقریباً معادل اصطلاحات ادبی رایج همچون تجاهل‌العارف، طنز‌آمیز، مجاز به‌علاقۀ تضاد، طعنه، استهزا و ایهام به‌کار می‌رود. آیرونی یک آرایۀ ادبی و نوع خاصی از بیان دو پهلو است که با ابهام و ایهام، متفاوت است. به بیانی دیگر، نوعی دوگانگی بیانی خلاف انتظار یا نوعی استنباط خلاف مقصود گوینده است که با‌عنوان آیرونی از قرن هجدهم به بعد، در ادبیّات اروپا رایج شده است. ریشۀ لغوی آن، به زمان سقراط و یونان باستان بر می‌گردد. امّا این شیوۀ سخن گفتن، همواره با زبان همراه بوده است؛ چنان که در بسیاری از آثار ادبی کلاسیک، نمونه‌هایی از آن را می‌توان یافت از جمله مثنوی مولانا. در این جستار برآنیم تا با ارائۀ تعاریف موجود از آیرونی و انواع آن، به مبحث آیرونی تقلید در داستان کنیزک مولانا بپردازیم و زوایای پنهان آن را واکاوی نماییم و ضمن تبیین مفهوم آیرونی در شعر و بیان تمایز میان این صنعت با ابهام و کنایه و دیگر گونه‌های دو پهلو، به نوعی مرزبندی میان آیرونی و سایر صنایع ادبی دست یابیم و مظاهر و نمود آیرونی تقلید را در داستان پادشاه و کنیزک از مولانا بررسی کنیم.
Despite the fact that Irony has many examples in Iranian poetic literature, he has paid less attention to critique. Irony is a form of expression that is roughly equivalent to commonly used literary terms such as anthropomorphic, humorous, permissive, contradictory, sarcastic, mockery, and inspirational. Ironi is a literary arena and a special type of double-edged expression that is different from ambiguity. In other words, a kind of duplication is a counter-inference or a kind of inferiority contrary to the purpose of the speaker, which has become popular in European literature since the eighteenth century. Its lexical root dates back to the time of Socrates and ancient Greece. But this way of speaking has always been associated with language, as in many classical literary works, examples can be found, including Rumi's Masnavi. In this essay, we try to present the existing definitions of Irweni and its variants to the subject of Irony imitation in the story of the criminals of Maulana and to examine its hidden angles, while explaining the concept of Irene in poetry and expressing the distinction between this industry with ambiguity and indecision and other forms Two sides, in the form of a borderline between Irony and other literary industries, we will examine the manifestations of Irrowi's imitation in the story of "King and Kinnish" from Rumi.
کتاب ها
اصلانی، محمدرضا (1385) فرهنگ واژگان و اصطلاحات طنز، تهران: کارون.
پرین، لارنس (1383) دربارۀ شعر، ترجمه فاطمه راکعی، تهران: اطلاعات.
پلارد، آرتور (1378) طنز از مجموعۀ سبک‌ها، مکتب‌ها، و اصطلاح‌های ادبی و هنری، ترجمۀ سعید سعیدپور، تهران: مرکز.
حلبی، علی‌اصغر (1384) مقدمه‌ای بر طنز و شوخ طبعی، تهران: فردوس.
داد، سیما (1385) فرهنگ اصطلاحات ادبی، تهران: مروارید.
رضایی، عربعلی (1382) واژگان توصیفی ادبیّات، تهران: فرهنگ معاصر.
ریچاردز، آی. اچ (1375) اصول نقد ادبی، ترجمۀ سعید حمیدیان، تهران: علمی و فرهنگی.
شمیسا، سیروس (1382) بدیع، تهران: میترا.
کادن، جان آنتونی(1382) فرهنگ توصیفی ادبیّات و نقد، ترجمۀ کاظم فیروزمند، تهران: شادگان.
کزازی، میر‌جلال‌الدّین (1376) از گونه‌ای دیگر، تهران: مرکز.
مجابی، جواد( 1377) آیینۀ بامداد، طنز و حماسه در آثار شاملو، تهران: فصل سبز.
مشرف، مریم (1385) شیوه نامۀ نقد ادبی، تهران: سخن.
مقدادی، بهرام (1378) فرهنگ اصطلاحات نقد ادبی، تهران: هرمس.
مک‌لیش، کنت (1386) ارسطو و فن شعر، ترجمۀ اکرم معصوم بیگی، تهران: آگه.
مکاریک، ایرناریما (1383) دانشنامۀ نظریه‌های ادبی معاصر، ترجمۀ مهران مهاجر، تهران: آگاه.
ملک‌پور، محمد (1363) حکمت انسی، تهران: حکمت.
مولانا، جلال الدین محمد (1380) مثنوی معنوی، تصحیح: بدیع‌الزمان فروزانفر، تهران: امیرکبیر.
یاکوبسن، رومن (1379) قطب‌های استعاری و مجازی در ادبیّات، ترجمۀ مریم خوزان، تهران: نی.
مقالات
احمدی، شهرام و شفیعی‌آکردی، نرگس (1396) بررسی و تحلیل انواع برجسته و پرکاربرد آیرونی در مثنوی، دو فصلنامۀ زبان و ادبیات فارسی، سال 25، شمارۀ 82، صص 7- 22.
آقا‌زینالی، زهرا و حسین آقا‌حسینی (1387) مقایسۀ تحلیلی کنایه و آیرونی در ادبیّات فارسی و انگلیسی، فصلنامۀ کاوش نامه (یزد)، سال نهم شمارۀ 17، صص 127- 95.
ضیاءالدینی، علی و رادفر، ابوالقاسم (1394) جلوه‌های آیرونی نمایشی در شعر احمد شاملو، ادبیات پارسی معاصر، سال پنجم، شمارۀ چهارم، صص 99- 81.
فتوحی، محمود (1387) ساخت شکنی بلاغی، فصلنامۀ نقد ادبی، سال اول، شمارۀ 3، صص135- 109.
گراس، دیوید (1375) طنز کنایی و آشفتگی‌های روح، ترجمه: حمید محرمیان معلم، ارغنون، شمارۀ 11 و 12، صص471- 461.
مشیدی، جلیل و حیدری گوجانی، احمد (1398) جلوۀ عارفانۀ آیرونی نمایشی در دفتر اول مثنوی معنوی، فصلنامۀ علوم ادبی، سال 9، شمارۀ 15، صص 314- 283.
منابع لاتین
Frye, Northrop (1990) Anatomy of criticism: Four essy: Princeton university press.
_||_Books
Aslani, Mohammad Reza (2006) Dictionary of Comic Vocabulary and Terms, Tehran: Karun.
Perrin, Lawrence (2004) About Poetry, translated by Fatemeh Rakaei, Tehran: Information.
Pollard, Arthur (1999) Humor from a Collection of Literary and Artistic Styles, Schools, and Terms, translated by Saeed Saeedpour, Tehran: Markaz.
Halabi, Ali Asghar (2005) An Introduction to Humor and Humor, Tehran: Ferdows.
Dad, Sima (2006) Dictionary of Literary Terms, Tehran: Morvarid.
Rezaei, Arab Ali (2003) Descriptive Vocabulary of Literature, Tehran: Contemporary Culture.
Richards, I.. H. (1996) Principles of Literary Criticism, translated by Saeed Hamidian, Tehran: Scientific and Cultural.
Shamisa, Sirus (2003) Badie, Tehran: Mitra.
Kaden, John Anthony (2003) Descriptive Culture of Literature and Criticism, translated by Kazem Firoozmand, Tehran: Shadegan.
Kazazi, Mir Jalaluddin (1997) from another genre, Tehran: Markaz.
Mojabi, Javad (1998) Morning Mirror, Humor and Epic in Shamloo Works, Tehran: Green Season.
Musharraf, Maryam (2006) Literary Criticism Methodology, Tehran: Sokhan.
Meghdadi, Bahram (1999) Dictionary of Literary Criticism Terms, Tehran: Hermes.
McLeish, Kent (2007) Aristotle and the Art of Poetry, translated by Akram Masoom Beigi, Tehran: Ad.
Makarik, Irnarima (2004) Encyclopedia of Contemporary Literary Theories, translated by Mehran Mohajer, Tehran: Agah.
Malekpour, Mohammad (1984) Hekmat Ansi, Tehran: Hekmat.
Maulana, Jalaluddin Mohammad (2001) Masnavi Manavi, Edited by Badi'at al-Zaman Forouzanfar, Tehran: Amirkabir.
Jacobsen, Roman (2000) Metaphorical and Virtual Poles in Literature, translated by Maryam Khozan, Tehran: Ney.
Articles
Ahmadi, Shahram and Shafiee Akordi, Narges (2017) Study and analysis of prominent and widely used types of irony in Masnavi, two quarterly journals of Persian language and literature, Volume 25, Number 82, pp. 7-22.
Aghazinali, Zahra and Hossein Agha Hosseini (2008) Analytical Comparison of Irony and Irony in Persian and English Literature, Kavosh Journal (Yazd), Ninth Year No. 17, pp. 127-95.
Zia al-Dini, Ali and Radfar, Abolghasem (2015) Theatrical Irony Effects in Ahmad Shamloo's Poetry, Contemporary Persian Literature, Fifth Year, Fourth Issue, pp. 99-81.
Fotouhi, Mahmoud (2008) Rhetorical deconstruction, Literary Criticism Quarterly, First Year, No. 3, pp. 135-109.
Grass, David (1996) Humorous satire and disturbances of the soul, translated by Hamid Moharramian Moallem, Organon, Nos. 11 and 12, pp. 471-461.
Mashidi, Jalil and Heidari Gojani, Ahmad (2019) The mystical manifestation of Irony in the first book of Masnavi Manavi, Literary Sciences Quarterly, Volume 9, Number 15, pp. 314-283.
Latin References
Frye, Northrop (1990) Anatomy of criticism: Four essy: Princeton university press,
