آموزش ضدتبعیض و تعصب نژادی در قصههای تمثیلی مثنوی، مصداق جامعه و تربیت چند فرهنگی
محورهای موضوعی : تمثیل در زبان و ادب فارسیفرهاد کاکه رش 1 , حسین آریان 2
1 - عضو هیأ ت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد
2 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران.
کلید واژه: مثنوی, مولوی, جامعه, Rumi', s Masnavi, allegorical tales, multicultural education, قصههای تمثیلی, تربیت چندفرهنگی, prejudice,
چکیده مقاله :
این مقاله در پی آن است مقوله آموزش ضد تبعیض و تعصب نژادی را که یکی از مؤلفههای جامعه و تربیت چندفرهنگی است در قصههای تمثیلی مثنوی، بررسی کند و مصداق و نمود نظریههای مدرن را در نگاه نو به ادبیات کلاسیک، براساس هنرآفرینیهای مولوی نشان دهد. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی و واحد تحلیل، مضمون حکایات یا آموزه ها بوده است. نتیجه مقاله نشان ازآن است که رویکرد تربیت چند فرهنگی در آموزش ضد تبعیض و تعصب نژادی، در نظرگاه عرفانی و مسالمتآمیز مولانا تربیت چندفرهنگی در مثنوی مولوی، نمود فراوان داشته مهم ترین درونمایههای تربیت چند فرهنگی چون آموزش ضدتبعیض و تعصب نژادی را در آثار خود نمایان ساخته و زیر بنای فکری و خمیرمایه ی ذهنی وی، در این زمینه، از تعالیم و آموزه های قرآنی و دینی سرچشمه گرفته است.
This article is followed by the category of "education anti-discrimination and racism", who is one of the components of a multi-cultural society and allegorical tales of the Masnavi, check true modern theoryes in New glance at the literature, based on Rumi's creating art show a. The method in this research is descriptive and the unit of analysis was the theme of the stories or teachings. The method in this research is descriptive and the unit of analysis was the theme of the stories or teachings. According to Rumi's Masnavi of Rumi's multicultural upbringing, he had a large multi-cultural education the most important things such as education, anti-discrimination and racial prejudice in the work of self-made And infrastructure, intellectual and mental product, in this regard, the teachings of the Quran and religion originated.
1- انوشیروانی، (1389)، ضرورت ادبیات تطبیقی در ایران، فصلنامه ادبیات تطبیقی، ش 1، سال اول
(صص 39-6).
2- جعفری، اسدالله، (1381)، مجلۀ قصه و قصهپردازی در مثنوی مولوی، فصلنامه ادبیات داستانی، آبان 1381، شماره 62، (صفحه 4 از 66 تا 69).
3- زمانی، کریم، (1379)، شرح جامع مثنوی، تهران: اطلاعات.
4- _________، (1383)، میناگرعشق، تهران، نی.
5- سیدقطب، (1359)، آفرینش هنری در قرآن، (التصویرالفنی...)، ترجمهی محمدمهدی فولادوند، تهران: بنیاد قرآن.
6- شریعتمداری، علی، (1383)، اصول و فلسفه تعلیم و تربیت، تهران: امیر کبیر.
7- شفیعی کدکنی، محمّد رضا، (1391)، شرح غزلیّات شمس، تهران: سخن.
8- ــــــــــــــــــــــــــــ، (1372)، «نظرخواهی در باب فرهنگ، فرهنگ گذشته و نیازهای امروز»، فصلنامهی هستی، تهران، شماره نخست بهاری.
9- صادقی، علیرضا، (1389)، بررسی سند برنامه در سیمای جمهوری اسلامی ایران بر اساس رویکرد آموزش چندفرهنگی، فصلنامه مطالعات برنامه درسی ایران، سال پنجم، شماره 18، پاییز، صص 190-215.
10- صالحی امیری، سیدرضا، (1385)، مدیریت تنوع قومی مبتنی بر نظریههای سرمایه اجتماعی، مجله راهبرد، تابستان، شماره 40، از صفحه 37 تا 50.
11- عبدلی سلطانی، جواد، (1393)، نگاهی به آموزش چندفرهنگی در کتابهای ادبیات فارسی، مجله علمی– پژوهشی ادبیات فارسی خوی: دانشگاه آزاد اسلامی خوی.
12- عراقیه و همکاران، علی رضا و همکاران، (1388)، مطالعات بین رشتهای، راهبردی به سوی برنامه درسی چندفرهنگی، فصلنامه مطالعات میان رشتهای در علوم انسانی، دوره دوم، شماره 1، زمستان 1388، صص 165-149.
13- فروزان فر، بدیعالزمان، (1381)، شرح مثنوی شریف، تهران: زوّار، چ دهم.
14- کاکهرش، فرهاد، (1393)، مولانا شاعری در فراسوی مرزها و زمانها، و قرابت گونههای فکری در اندیشههای تربیتی مولوی وجان دیوئی، «فرهنگ، ادبیات و زبانها»، اسلواکی.
15- مولوی، جلال الدّین محمّد، (1390)، مثنوی معنوی، تصحیح توفیق سبحانی تهران: سازمان چاپ و انتشارات.
_||_