اثربخشی آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر حمایت اجتماعی، اهمال‌کاری تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان
محورهای موضوعی : روانشناسي اجتماعي
جمیله منصوری
1
(کارشناس ارشد مشاوره و راهنمایی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران)
کلید واژه: حمایت اجتماعی, پیشرفت تحصیلی, شناخت درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی, اهمال‌کاری تحصیلی,
چکیده مقاله :
هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر حمایت اجتماعی، اهمال‌کاری تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان بود. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه‌های آزمایش و کنترل بود. جامعه پژوهش دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 97-1396 بودند. نمونه پژوهش 30 دانش‌آموز بود که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل (هر گروه 15 دانش‌آموز) جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 60 دقیقه‌ای با روش آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی آموزش دید و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. گروه‌ها پرسشنامه‌های حمایت اجتماعی (زیمت و همکاران، 1988) و اهمال‌کاری تحصیلی (سولومون و راثبلوم، 1984) را تکمیل کردند و آزمون معلم‌ساخته به‌عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکووا) تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که بین گروه‌های آزمایش و کنترل در متغیرهای حمایت اجتماعی، اهمال‌کاری تحصیلی و پیشرفت تحصیلی تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی به طور معناداری باعث افزایش حمایت اجتماعی، اهمال‌کاری تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان شد (05/0P<). نتایج نشان داد که آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر بهبود حمایت اجتماعی، اهمال‌کاری تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان موثر بود.
The aimed of this research was determined the effectiveness of training mindfulness-based cognitive therapy on social support, academic procrastination and academic achievement of students. Present research was a semi experimental with a pre-test and post-test design and with an experimental and control groups. The research population was included high school students of Tehran city in 2017-18 academic. Research sample was 30 student whitch selected through available sampling method and randomly assigned to experimental and control groups (each group 15 student). The experimental group trained for 8 sessions of 60 minutes by mindfulness-based cognitive therapy and the control group doesn’t receive any training. Groups completed the questionnaires of social support (Zimet) and academic procrastination (Solomon & Rothblum, 1984) and teacher-made test was considered as an indicator of academic achievement. Data was analyzed with multivariate analysis of covariance method (MANCOVA). The findings showed that there was a significant difference between experimental and control groups in variables of social support, academic procrastination and academic achievement of students. In the other words training mindfulness-based cognitive therapy significantly increased the social support, academic procrastination and academic achievement of students (P<0/05). The results showed that training mindfulness-based cognitive therapy was effective on improving social support, academic procrastination and academic achievement of students.
_||_
