مقدمه و هدف پژوهش: برای اداره موفق کلان شهر نمی‌توان از مدیریت‌های جداگانه و هدایتگرهای بخشی بهره گرفت. اگر هر یک از عناصر مجموعه مدیریت شهر بنا به حوزه اختیارات خود برای شهر تصمیم بگیرند و از منظر خرد و بخشی‌نگری به شهر بنگرند، ناهماهنگی تصمیمات در بعد کلان مشکلات عدیده‌ای را پیش خواهد آورد که می‌تواند بخشی از مسائل کنونی را حاصل این تفرق و عدم یکپارچگی مدیریت شهر دانست. تحقیق حاضر به منظور بررسی راهکارهای تحقق مدیریت یکپارچه شهری در شهرداری تهران انجام گرفته است. روش پژوهش: این پژوهش براساس هدف کاربردی و بر اساس روش توصیفی- پیمایشی بوده است. جامعه آماری شامل افراد کارکنان شهرداری می‌باشد و داده‌ها با استفاده از توزیع و جمع‌آوری 932 پرسشنامه در نمونه‌ای که به روش طبقه‌ای از جامعه انتخاب گردید گردآوری و با استفاده از نرم افزار Spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند یافته‌ها: در نمونه 195 نفری مورد مطالعه، دانش و اطلاعات و آموزش و پرورش و مشارکت مردمی و شهروندان و مدیریت عمومی محیطی در تحقق مدیریت یکپارچه شهری در شهرداری شهرری اثر گذار است. نگرش به راهکارهای تحقق مدیریت یکپارچه شهری در بین پاسخگویان مرد و زن، مجرد و متأهل، بین سطوح مختلف تحصیلات و بین سنین مختلف یکسان است وضعیت و جنسیت تأهل تاثیری بر آن ندارد. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که شهر تهران تا رسیدن به شاخص‌های مدیریت یکپارچه شهری فاصله زیادی را باید طی کند و پیمودن آن نیازمند هماهنگی بین تمام سازمانهای دخیل در مدیریت یکپارچه شهری است. پرونده مقاله