برآورد تلاطم دارایی‌های مالی کاربرد فراوان در علم مالی دارد. از آنجاکه واریانس شرطی برگرفته‌شده از مدل گارچ میتواند سنجه مناسبی برای برآورد تلاطم باشد، این مدل ها از اهمیت بالایی برخوردار هستند. از کاربردهای برآورد واریانس شرطی می‌توان به ارزش گذاری اختیار معامله، انتخاب پورتفوی بهینه و مدیریت ریسک اشاره نمود. یکی از جدیدترین روش‌های برآورد واریانس شرطی، روش گارچ تحقق‌یافته می‌باشد که در آن واریانس شرطی و تلاطم تحقق‌یافته درون‌دوره ای به‌صورت همزمان مدلسازی می‌شود. در این مقاله واریانس شرطی با روش‌های GARCH، EGARCH و GJR-GARCH و همچنین مدل RGARCH با دو معیار مختلف از تلاطم تحقق یافته درون دوره ای شاخص کل بورس تهران در فاصله زمانی آبان سال 1388 تا مهر 1395 محاسبه و در نهایت مقایسه شده است. برای ارزیابی خوبی برازش از مقدار تابع درست‌نمایی استفاده شده است: با توجه به این معیار، مدل‌های گارچ تحقق‌یافته از خوبی برازش بالاتری بر داده های درون نمونه برخوردار بوده اند. برای ارزیابی دقت پیش بینی واریانس شرطی نیز از روش پنجره غلتان با دو تابع زیان MSE و QLIKE استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که مدل‌های گارچ تحقق‌یافته چه در برازش داده و چه در پیش‌بینی واریانس شرطی(تلاطم) شاخص بورس تهران از دقت بیشتری برخوردار هستند. از این رو استفاده از مدل گارچ تحقق یافته مدل در کارهای عملی نظیر ارزش گذاری و مدیریت ریسک، به دقیق تر شدن برآوردها منجر می شود. پرونده مقاله

در این مطالعه اثر تغییر همزمان رژیم‌های آشیانه‌ای مالی و اقتصادی، بر معمای صرف سهام در ایران و دوره زمانی 1371-1393 بصورت فصلی ارزیابی شده است. در راستای هدف فوق، از مدل ترکیبی گارچ دو متغیره و متغیرهای مجازی فازی با مدل قیمت گذاری دارایی بر اساس مصرف (CCAPM-F) استفاده شده است. نتایج بررسی مدل قیمت‌گذاری دارایی مبتنی بر مصرف (C-CAPM) برای ایران در بازه زمانی یاد‌شده نشان داد، مقدار ضریب ریسک‌گریزی نسبی سرمایه‌گذار بگونه‌ای که منطق و تئوری اقتصاد آن را حمایت کند، نمی‌باشد. بر این اساس معمای صرف سهام در ایران برقرار است. ولیکن تحت مدل پیشنهادی CCAPM-F، ضریب ریسک‌گریز نسبی سرمایه‌گذار در بین رژیم‌ها متغیر است‌، به‌گونه‌ای که مقدار آن همانند مدل قیمت‌گذاری دارایی مبتنی بر مصرف (C-CAPM) نامتعارف نیست. مقدار این ضریب در رژیم رکود اقتصاد و بازار کاهشی، بیش‌ترین است. بدان معنی که سرمایه گذار در این رژیم، تنها در قبال جبرانی بالا حاضر به پذیرش ریسک است و تمایل به سرمایه گذاری در دارایی مطمئن همانند سپرده های بانک دارد. در مجموع، رژیم پایین مصرف با سطوح بالاتری از ریسک‌گریزی در ارتباط است. پرونده مقاله