قراردادهای مشارکت در تولید یکی از مهم‌ترین قراردادهای متعارف حوزه بالادستی صنعت نفت و گاز در عرصه بین‌الملل می‌باشد. این قرارداد همواره از جانب منتقدین مباحث حقوقی این صنعت، به عنوان جایگزینی مناسب برای قراردادهای نفتی بیع متقابل کشور مطرح بوده است. حال به منظور تبیین جایگاه و تناسب این قرارداد با اسناد بالادستی کشور و نیز تحلیل اصول آن از منظر مبانی شرعی، در این مقاله به واکاوی ماهیت و مهم‌ترین ابعاد حقوقی این قرارداد پرداخته خواهد شد. بدین منظور در ابتدا ماهیت حقوقی این قرارداد را تحلیل نموده و و متعاقباً به بررسی مختصر مهم‌ترین ویژگی‌های حقوقی قراردادهای مشارکتی حوزه بالادستی نفت و گاز کشور پرداخته خواهد شد و در انتها قوانین بررسی می شود تا امکان اعمال این قراردادها در بخش بالادستی نفت و گاز ارزیابی شود. پرونده مقاله

انتخاب مناسب‌ترین روش برای اجرای طرح‌های زیربنایی، همیشه از مهمترین دغدغه‌ها و نگرانی‌های دولت‌ها، مخصوصاً دولت های در حال توسعه بوده است. یکی از موارد و موضوعات اساسی در زمینه‌ی پروژه‌های نفتی، نحوه‌ی تأمین سرمایه‌ی لازم جهت اجرای پروژه‌های مزبور است. با توجه به این که، شرکت‌های بین المللی نفتی ، یا شرکت ملی نفت ، چگونه و از چه طریقی در تأمین سرمایه‌ی لازم جهت اجرای طرح‌های نفتی خود اقدام می‌کنند، نتایج و آثار مالی آن نیز، بالتبع، متفاوت خواهد بود. تاکنون روش‌های متنوعی به این منظور، طراحی و در موارد بسیاری اجرا شده است. به طور کلی، تأمین مالی به دو بخش تقسیم می شود: تأمین مالی شرکتی و تأمین مالی پروژه‌ای. در این مقاله سعی بر آن است که به بررسی قالب های قراردادی تامین مالی پروژه ای با نگاهی به صنعت نفت و گاز و همچنین نگاهی گذرا به قانون تشویق و حمایت سرمایه گذاری خارجی و آیین‌نامه اجرایی آن جهت جذب سرمایه گذار خارجی برای طرح‌ها و پروژه های در کشور پرداخته شود پرونده مقاله