قرآن کریم به عنوان آخرین کتاب وحیانی دین های سامی، درباره ی متون وحیانی، هم خانواده و هم ریشه ی خود با بسامد بالایی سخن گفته است. این سخنان گاه در مقام تأیید و گاه در مقام نقد آنها بیان شده است. قرآن کریم در تأیید تورات، فروزه های(صفات) بسیاری را همانند: رحمت، فرقان و ذکری و.... بیان می کند که برخی از آنها میان تورات و قرآن مشترک است. این فروزه های مشترک حکایت از منشاء وحیانی بودن تورات دارد؛ کتابی آسمانی که توسط قرآن مورد تأیید قرار گرفته و آن را بشارت دهنده ی قرآن نیز می داند. انتساب تورات به پیامبراولولوالعزم، حضرت موسی(ع) به صورت الواح و در سفر معنوی چهل روزه ی کوه طور، از اهم این داده های قرآنی است. هر چند درباره ی همه ی جزییات تورات در قرآن سخن گفته نشده است، ولی برخی مفسران به پیام های آن از جمله شرک نورزیدن به خداوند، احترام به پدر و مادر اشاره نموده اند. پرونده مقاله