از جمله معیارهای برنامه‌ریزی منطقه‌ای برای مشخص‌کردن نابرابری‌ها، تعیین وضعیت مناطق بر حسب برخورداری از شاخص‌های توسعه است. در ادبیات و سیاست توسعه، عموماً این باور رواج دارد که رشد تولید ناخالص ملی و بالابودن درآمد سرانه، محور اصلی توسعه است. هدف این تحقیق سیاستگذاری توسعه منطقه ای مکران است، پژوهش حاضر با بهره‌گیری از روش توصیفی - تحلیلی و بر اساس روش‌های آینده‌پژوهی با ترکیبی از روش‌های اسنادی و پیمایشی صورت‌گرفته است. در این تحقیق برای شناسایی متغیرهای کلیدی مؤثر بر توسعه پایدار منطقه‌ای مکران پس از مطالعه اسناد بالادستی، از روش دلفی دومرحله‌ای استفاده شده است و داده‌های مورد تحلیل شامل 36 متغیر در قالب 8 حوزه به‌عنوان متغیرهای اولیه مؤثر بر توسعه پایدار می‌باشد. یافته ها نشان می دهد الگوی مطلوب نهادی برای توسعه مکران گذر از رویکردهای بخشی و حرکت تدریجی در مسیر ظرفیت سازی نهادی خواهد بود. الگوهای غیرنهادی مبتنی بر نظریه نومنطقه گرایی ظرفیت های بالایی را برای ظرفیت سازی نهادی مکران ایفا می نماید. در نتیجه در حکمرانی منطقه‌ای، سازمان توسعه مکران باید نقش راهبری و سیاستگذاری را به اعتبار پشتیبانی سیاسی حکومت مرکزی ایفا نماید. پرونده مقاله

امروزه به دلیل افزایش حساسیت‏ها نسبت به رفاه انسانی و ضرورت بهره‌گیری از ظرفیت‌های مناطق دور افتاده و محروم مانده از جریان توسعه، توجه به این قبیل مناطق در کانون توجهات قرار گرفته است، و به تبع آن رویکردهای زیادی نیز در قالب عمومی توسعه منطقه‌ای ارائه شده و در مواردی نیز به منصه ظهور و اجرا رسیده‌اند که می‌توان به رویکرد تمرکززدایی، توسعه نهادی، رشد شبکه شهری، توجه به مناطق محروم روستایی، سرمایه‌گذاری خارجی و نظایر آن اشاره کرد. رویکرد بازآفرینی نهادی-اقتصادی دیدی جامع‏تر و یکپارچه‏تر به حل مشکلات این قبیل مناطق بخصوص در به کارگیری ظرفیت‌های محیطی و سرزمینی بویژه سواحل و آبهای آزاد دارد که این پدیده‏ها فرصت‎های زیادی نیز برای تحول منطقه‌ای و بهبود کیفیت زندگی مردم آن به همراه دارند. اما با اینحال بازآفرینی نهادی- اقتصادی مناطق دورافتاده اغلب با چالش‎هایی مواجه است که گذر از آن مستلزم اتخاذ راهبردهایی از جنس بازآفرینی دولت، ایجاد هسته‌های تحرک و تغییر، رویکرد به راهبرد اصلاحات تدریجی، اتخاذ راهبرد موفقیت‌های کوچک و تقویت ظرفیت‌های اعتماد نهادی و اجتماعی می‌باشد. منطقه مکران با مشخصه‌های خاص جغرافیایی- ارتباطی که دارد ظرفیت‌های بی‌بدیلی را جهت توسعه بخشی به سرزمین وسیعی از پیرامون خود ارائه می‌دهد که به نظر می‌رسد مستلزم بهره‌گیری از الگوی محرک توسعه در زمینه‌های مختلف زیرساختی، اقتصادی، نهادی، اجتماعی است، این تحقیق امکان‌سنجی پروژه‏های محرک توسعه و مولفه‏های برنامه‏ریزی(سیاستی، مدیریتی و راهبردی، قانونی، اقتصادی، اجتماعی و محیط‏زیستی)، طراحی (عوامل زمینه‏ای، حس مکان و هویت) و اجرایی این پروژه‏ها را در جهت تحریک توسعه در منطقه مکران را مورد بررسی قرار می‏دهد. پرونده مقاله