هدف: هدف پژوهش از حاضر بررسی اثربخشی خانواده درمانی مبتنی بر دلبستگی(ABFT ) بر نگرش فرزند نسبت به مادر و شادکامی در نوجوانان تک والد (مادر) انجام شده است. روش: پژوهش نیمه‌تجربی از نوع پیش‌آزمون - پس‌آزمون و با گروه گواه بود. جامعه‌آماری پژوهش حاضر تمامی نوجوان تک والد(مادر) مراجعه کننده به کلینیک‌های شهر اصفهان 1401بوده است. روش نمونه‌گیری به صورت در دسترس بود، و ۳۰ نفر نمونه در دو گروه آزمایش (۱۵) و گروه گواه (۱۵) به صورت تصادفی گمارده شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، مقیاس نگرش فرزند نسبت به مادر هودسن (1985) و مقیاس شادکامی آکسفورد (1989) بود. نوجوانان در گروه آزمایش در 10 جلسه 60 دقیقه آموزش دیدند. در این تحقیق به منظور تجزیه و تحلیل داده‌های به دست آمده، براساس آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آمار استنباطی (کوواریانس) از نرم افزار SPSS استفاده گردید. یافته‌ها: تحلیل داده‌ها نشان داد که در مرحله پس آزمون بین میانگین نمره شادکامی در افراد دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد (001/0=P؛ 870/0=F). و همچنین، نمره نگرش فرزند نسبت به مادر و ابعاد آن در افراد دو گروه تفاوت معناداری وجود داشت (001/0=P؛ 620/0=F). نتیجه‌گیری: بنابراین نتیجه‌گیری می‌شود با خانواده درمانی مبتنی بر دلبستگی(ABFT) می-توان نگرش فرزند نسبت به مادر و شادکامی در نوجوانان تک والد (مادر) را بهبود بخشید. پرونده مقاله