این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی دارودرمانی و ترکیب دارودرمانی و درمان ACT بر اضطراب، نگرانی، اجتناب تجربه ای و سرسختی روان شناختی زنان مبتلا به GAD انجام شد. این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس آزمون با گروه های آزمایش و کنترل بود. جامعه پژوهش را کلیه زنان مبتلا به GAD شهرستان فریدون شهر در تابستان 1396 تشکیل می دادند که از میان زنان مراجعه کننده به بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) این شهرستان، با نظر روانپزشک بخش و روانشناس بالینی تشخیص GAD گرفته بودند، تعداد 30 نفر با روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و با روش تصادفی در سه گروه مساوی (هر گروه 10 نفر) جایگزین شدند. درمان دارویی برای هر دو گروه مداخله در یک دوره ی حداقل 8 هفته ای بود و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای یک گروه (ترکیبی) در 8 جلسه یک ساعته به صورت فردی صورت گرفت. پیش و پس از درمان، پرسش‌نامه اضطراب اشپیل‌برگر (Spielberger et al., 1983)، پرسش‌نامه نگرانی پنسیلوانیا (Meyer et al., 1990)، پرسش‌نامه اجتناب تجربی چندبعدی (Gámez et al., 2011) و پرسشنامه سرسختی روانشناختی (Kobasa et al., 1982) تکمیل شد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS-25 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که درمان داوریی و درمان ترکیبی در گروه های آزمایشی باعث کاهش نمرات نگرانی، اضطراب، اجتناب تجربه ای و افزایش نمرات سخت رویی روانی شده است. همچنین، در متغیرهای اجتناب تجربه ای و سخت رویی روانی بین گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0>P) و ترکیب دارودرمانی و درمان ACT اثربخشی بیشتری در این متغیرها داشت. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، ترکیب دارودرمانی و درمان ACT اثربخشی بیشتری نسبت به دارودرمانی در کاهش علائم و ویژگی های مرتبط با GAD در زنان دارد. پرونده مقاله